نقش معرفتي دور هرمنوتيكي در استنباط معاد جسماني از قرآن در انديشه ملاصدرا

هدف اين مقاله طرح دو سيوال و ارايه راه حلي ممكن و مناسب به آن ها است. اول اين كه آيا ملاصدرا در آرا فلسفي خود قايل به دور هرمنوتيكي بوده است؟ ديگر اين كه ملاصدرا چگونه با استفاده از دور هرمنوتيكي از قرآن و مكاشفات شهودي در استنباط نظريه معاد جسماني مدد جسته است؟ اين پژوهش ابتدا براي ارايه پاسخي صحيح و روشن به تشريح مفردات سيوالات پرداخته سپس به رويكرد هاي اصحاب هرمنوتيك و ملاصدرا در خصوص دور هرمنوتيك اشاره كرده است. در نهايت روش ملاصدرا در چگونگي استفاده از قرآن و مكاشفه شهودي در قالب دور هرمنوتيكي و دست يابي وي به نظريه بديع معاد جسماني در يك نظام معرفت شناختي را به بحث گذاشته است. نگارنده در جستار حاضر با استناد به آرا خاص ملاصدرا در پي تبيين اين مدعا است كه وي علاوه بر اين كه در آثار خود به دور هرمنوتيكي اشاره دارد، با به كارگيري معارف قرآني و شهودي به عنوان پيش فرض، با روش دور هرمنوتيكي به ديدگاه هاي جديد فلسفي دست يافته است.