اهل البيت (ع) ومرثيه سرايي آنها

مرثيه سرايي يكي از مهم ترين فنون شعري است كه شاعران و اديبان از دير باز به آن پرداخته‌اند وامامان معصوم (ع) نيز از اين امر مسثني نبوده بلكه مانند هر انسان باعاطفه واحساس، شاد و يا اندوهگين مي‌شدند لذا معصومين (ع) توجه ويژه‌اي به اشعار حكمت آموز در سوگواري ومرثيه سرايي داشته‌اند. گاهي اين اشعار را خود مي‌سرودند وگاهي به سروده‌هاي ديگران متمثل مي‌شدند وگاهي دوستداران خويش را تشويق مي‌كردند تا براي ابراز همدردي با مصيبت ديدگان و يا زنده نگهداشتن ياد وخاطره از دست رفتگان به مرثيه سرايي روي آورند همچنانكه براي بيان مظلوميت وظلم وستم روا رفته بر اهل بيت(ع) سوگواري ومرثيه سرايي با شعر را توصيه مي‌نمودند كه يكي از راه‌هاي آن روياهاي صادقه‌اي بود كه در عالم خواب، شاه بيت‌هايي را در ذكر مصيبتشان به آنها القا مي‌نمودند.