تدليس در نكاح از منظر فقه و حقوق ايران

تدليس (يا فريب درنكاح)، يكي ازمباحث مهم و قابل توجه در حقوق خانواده مي باشد. هرچند بحث فريب در نكاح ازمسايل مستحدثه نبوده و مسبوق به سابقه مي باشد ولي متاسفانه امروزه اين معضل اجتماعي ابعاد وسيعتري نسبت به گذشته پيدا كرده وپرونده هاي موجود دردادگاههاي خانواده دراين زمينه، مبين اين حقيقت تلخ است كه متاسفانه ازدواجهاي فراواني به دليل عدم صداقت يكي ازطرفين وفريب طرف ديگر منجر به طلاق مي شود. تدليس ممكن است ازناحيه يكي ازطرفين عقد نسبت به طرف ديگر ياتوسط شخص ثالث انجام پذيرد. اين عمل داراي دوجنبه حقوقي وكيفري مي باشد وضرروزيان هاي مادي ومعنوي هم درحين دعواي فسخ ويابطورجداگانه قابل مطالبه خواهد بود. در پژوهش حاضر، بطور دقيق در مسيله نكاح وارد و به مسايل مختلف جهت تبيين هر چه بهتر و رسا بودن مطلب جهت تفهيم موضوع پرداخته و سپس به تعريف لغوي واصطلاحي تدليس، آثار و ضمانت اجراهاي آن در آرا صاحب نظران آرا فقهي و حقوق مدني ايران پرداخته شده وجايگاه آن را در نظام‌هاي حقوقي مذكور تبيين خواهيم كرد.