مباني فقهي نكول در قانون مدني ايران

يكي از ادله اي كه در باب ادله ي اثبات دعوي مطرح مي شود موضوع«قسم» است، البته قسم در مواردي به عنوان يكي از ادله ي اثبات دعوي محسوب مي شود كه دليل قوي تري وجود نداشته باشد. قسم به عنوان پايين ترين دليل در بين ادله مي باشد و عملكرد سوگند به عنوان يك دليل فقط براي فصل خصومت است. نكول يكي از مواردي است كه گاهي اوقات با شرايطي قسم متوجه مدعي عليه شده كه از اتيان سوگند خودداري مي نمايد و آنرا به مدعي رد نمي كند . نكول از قسم خودن به عنوان يك دليل، داراي مباني فقهي است .قرآن كريم، روايات رسيده از ايمه معصومين (ع)، نظر فقيهان و اجماع آنان از جمله ادله اي است كه بر اعتبار قسم دلالت دارند و اين كه قسم در قانون مدني جمهوري اسلامي ايران نيز داراي جايگاه ويژه اي مي باشد . اين پژوهش تحت عنوان بررسي مباني فقهي نكول در قانون مدني ايران بر آن است با استفاده از منابع معتبر حقوقي وفقهي ، موضوع ذكر شده را از زواياي مختلف مرتبط مورد بررسي قرار دهد .