محدوديت‌هاي صرفي و نحوي در زايايي فرايند اشتقاق در زبان فارسي

Morphological and Syntactic Constraints of Productivity in Persian Derivation

ميان زايايي ساختواژي و تعداد محدوديت‌هاي حاكم بر عملكرد زاياي فرايندهاي ساختواژي رابطه معكوس وجود دارد؛ به اين ترتيب كه با افزايش تعداد اين محدوديت‌ها، زايايي ساختواژي كاهش مي‌يابد. گروهي از محدوديت‌هاي زايايي ساختواژي، ساختاري هستند كه از آن‌جمله مي‌توان به محدوديت‌هاي صرفي و نحوي اشاره كرد. محدوديت‌هاي صرفي شامل طبقه صرفي پايه، ساخت صرفي پايه و وند موجود در آخرين لايه پايه و محدوديت‌هاي نحوي شامل محدوديت‌هاي چهارچوب زيرْمقوله‌اي و ساخت موضوعي هستند.

There is a variable of constraints imposed on word formation processes. The more constraints there are, the less productive the process. Some of the constraints are structural among which are morphological and syntactic ones. The morphological constraints are the morphological category of the base, the morphological structure of the base and the affix in the outmost layer of the base. The syntactic constraints include subcategorization frame and argument structure constraints.