خودسوزي در ايران، عوامل خطر و راه‌كارهاي پيشگيري

Self-immolation in Iran, risk factors and prevention strategies

زمينه: سالانه حدود 2000-1500 نفر در ايران به‌علت خودسوزي جان خود را از دست مي‌دهند. اين پديده عموماً گروه فعال و مولد جامعه (زنان نوجوان و جوان) را درگير مي‌كند و علاوه بر آن مي‌تواند منجر به عوارض ماندگار متعدد براي فرد، خانواده و جامعه گردد. از جمله مواردي كه لزوم توجه سيستم بهداشتي به پديده را مي‌افزايد، قابليت پيشگيري از آن است. روش‌ها: اين مقاله به‌روش مطالعه مروري روايي انجام شد. عوامل خطر و عوامل محافظت‌كننده خودسوزي با مرور اطلاعات منتشرشده در منابع در دسترس آنلاين شامل مراكز داده‌هاي "پاب‌مد"، "گوگل اسكالر"، "آي‌اس‌آي"، "اسكوپوس" و همچنين منابع مكتوب در دسترس شامل كتب و پايان‌نامه‌هاي غيرآنلاين شناسايي گرديد و سعي شد ضمن بررسي و شناسايي الگوي اپيدميولوژيك اين پديده، راه‌هاي پيشگيري از آن به‌صورت اختصار آورده شود. يافته‌ها: بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه پديده خودسوزي عموماً در زنان جوان به وقوع مي‌پيوندد. شايع‌ترين عامل خطر در ايران اختلال انطباقي است. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان مي‌دهد كه خودسوزي يكي از مشكلات مهم بهداشتي در بعضي از نقاط ايران به‌حساب مي‌آيد و بايد مورد توجه مسيولين بهداشتي قرار گيرد. اقدامات پيشگيرانه و كم‌هزينه و استفاده ازخدمات مشاوره‌اي توانايي پيشگيري از اين پديده را دارند و مي‌توانند در اولويت اقدامات بهداشتي قرار گيرند.

Background: approximately 1,500 to 2,000 people die due to self-immolation every year in Iran. This phenomenon is more pronounced in young women who comprise an active and reproductive segment of the population which can lead to numerous negative consequences in the individual, family, and community. However, since self-immolation is a preventable public health issue, the healthcare system is required to take seriously into account. Methods: In this narrative review, several online databases, including PubMed, PsycINFO, Google Scholar, ISI, Scopus as well as offline resources, including textbooks and theses were searched for the published information about the risk and protective factors of self-immolation. An attempt was made to analyze and identify the epidemiologic patterns and prevention strategies of this phenomenon briefly. Results: Our review revealed that the phenomenon of self-immolation is particularly frequent among young women in Iran and adjustment disorder is the most common risk factor for self-immolation. Conclusion: This study shows that self-immolation is a significant health problem in some parts of Iran, suggesting that the health care system and authorities should be more attentive to this public health challenge. Furthermore, low-cost precautionary and preventive measures including counseling services can manage this phenomenon and should be of high priority for health officials.