احياگري وبازگشت به خويشتن از نگاه امام خميني(ره) و جستار نظري اسپريگنز

دربررسي تاريخ تحولات سياسي- اجتماعي ايران دو مسيله ي استبداد و استعمار هميشه از موضاعات چالش برانگيزي بوده كه انديشمندان ، روشنفكران،نظريه پردازان و رهبران اين كشور را به واكنش كشانده است. در كشاكش بين اين دو مسيله و همچنين گروهاي نامبره ي فوق مسيله ي هويت و احياي اين هويت و بازگشت به هويت خود به نام هاي هويت ايران باستان،هويت ملي،هويت اسلامي،هويت ايراني-اسلامي،هويت قومي،قابل بحث و جدال و پيگيري بوده و وضع موجود را سنجيده و به دنبال جايگذين كردن وضع آرماني و وضع مطلوب مورد نظرشان بودند. توماس اسپريگنز در كتاب فهم نظريه هاي سياسي چهار مرحله را در ساختار انديشه يك انديشمند و نظريه پرداز مشخص مي كند.1- بحران و مشاهده بي‌نظمي،2- تشخيص درد و ريشه‌يابي مشكل،3- نظم و خيال و بازسازي ذهني جامعه‌ي ايديال،4- راه درمان. اين نوشتار سعي دارد كه به اين سوال پاسخ دهد كه: :امام خميني(ره) به عنوان يك انديشمند،نظريه پرداز و رهبر يكي از انقلاب هاي بزرگ دنيا و بنيانگذار يك نظام سياسي اسلامي، در بحث احياگري بحران و بي نظمي،علت بحران و بي نظمي، آرمان و جامعه ايديال و راه درمان را را شامل چه مو لفه هاي چه مي دانستند؟