تحليل ماهيت دولتهاي شيعي در ايران

دولتهاي شيعي در ايران علاوه بر اينكه يك حكومت سياسي بوده ، سعي در جهت ترويج تشيع و خدمت به دين داشته اند . دليل آن حاكم بودن روح ديني بر جامعه بود . پرسش اساسي اين تحقيق آن است كه : علل پيدايش حكومت شيعي در اير ان كدامند ؟پس از استيلاي هولا كوخان بر ايران كه آزادي مذاهب را اعلام كرد تشيع فرصت اين را پيدا كرد كه با ديگر مذاهب و اديان وارد گفتگو شود و توسعه يابد . مذهب تشيع با استفاده از فرهنگ و تمدن ملي غني ايران بر روي حاكمان وقت تاثير زيادي گذاشت و آنها را به سوي خود جذب نمود. نقش علماي بر جسته در اين دوران كه نفوذ زيادي بر تازه مسلمانهاي مغول داشتند انكار ناپذير بود . در اين دوران خدمات و توسعه فراواني در امور مذهب صورت گرفت ، اما حكومت ظاهر ملي نداشت اين خود بستر محكمي براي حكومتهاي مذهبي ملي آينده ايران كه برجسته ترينش صفويه بود ايجاد نمود به عبارتي حكومت غير ملي ولي مذهبي شيعه در ايران در يك پوست اندازي بعدها به يك حكومت مذهبي ملي صفويه تبديل شد كه كمك شاياني در متمركز نمودن تمام اقوام ايراني به سمت تعالي يك حكومت مركزي قوي داشت . نتيجه مقاله حاكي از آن است كه صفويه با استفاده از مذهب تشيع از حكومت ملي مقتدري به مدت 5/2 قرن در ايران بهره جست و اسكلت حكومت تشيع امروزي در ايران بسته شد. در تحقيق فوق از روش توصيفي – تحليلي استفاده شده است .