جلوه‌هاي تشيع در رفتار و آثار حاكم نيشابوري

تشيع به معناي حب عترت(ع) در رفتار و آثار حاكم نيشابوري برجسته است. لذا او كه يگانه ي دورانش بود مورد بيمهري برخي اصحاب تسنن قرار گرفت. گرچه در كارنامه ي حاكم شاهدي بر اعتقاد به عصمت يا نصب الهي علي(ع) و يا انحراف از سه خليفه ديده نمي‌شود ليكن در برخي رفتار و آثارش علاقه ي كم‌نظيري به خاندان رسالت(ص) همراه با انحراف قابل توجهي از معاندان با علي(ع) وجود دارد. او اصحاب كسا (ع) را مصداق‌هاي خاص عترت دانسته برايشان مناقب نسبتاً مناسب‌تري مانند احاديث غدير ، سروري فاطمه(س) فرزندي پيامبر(ص) حسنين(ع) آورده است. عنايت به امامان(ع) و نقل حديث از طرق آنان(ع) ، سادات و يا شيعيان در كنار نقلهاي انتقادآميز از اصحاب جمل، صفين و نهروان از تجليات تشيع در كارنامه ي اوست. مضافا دفاعش از اهل بيت(ع) با تاليف كتاب و اهتمام به بعضي محبان عترت(ع) چون شافعي، نسايي، ابن خزيمه از ديگر جلوههاي تشيع در رفتار و آثارش است.