نقش خاندان بابويه در گسترش فرهنگ و انديشه شيعي در ري

آل بابويه از خاندان هاي معروف شيعه اماميه اند كه از سده دوم تا ششم هجري در قم و ري درخشيدند و فقها و محدثان و علماي بزرگي از شيعه، منسوب به اين خاندان هستند. نخستين آنان علي بن بابويه قمي ( پدر شيخ صدوق) و آخرين آنان شيخ منتجب الدين بابويه بوده است.آل بابويه اهل قم بودند كه به ري و خراسان مهاجرت كردند و به قمي و رازي مشهورند. اين خاندان مورد اعتماد و توجه خاص امام حسن عسكري(ع) و حضرت ولي عصر(عج) بودند.آل بابويه با حفظ و بسط و گسترش ميراث حديثي و فقهي شيعه در عراق و ايران و همچنين تربيت شاگردان بسيار، نقش مهمي در تحكيم پايه هاي اماميه و ترويج مذهب تشيع در ايران ايفا كردند. آنها ده ها اثر فقهي، كلامي، حديثي، تاريخي و تفسيري نوشتند كه به يقين از مفاخر فرهنگي و ميراث ارزشمند جهان تشيع به شمار مي آيند. ورود شيخ صدوق به ري با دعوت ركن الدوله بويهي بخاطر شهرت علمي وي، زمينه ساز تحولي گرديدكه عامل آن فعاليتهاي شيخ صدوق، شاگردانش و ساير شخصيتهاي اين خاندان بودند. تاليف آثار متنوع در ابعاد مختلف مذهب تشيع(حديث، فقه، كلام)، آن هم در دوره اي كه شيعيان بدليل غيبت امام زمان(عج) دوره اي از حيرت را تجربه مي كردندو از سوي ساير فرق در بحث امامت مورد سوال قرار مي گرفتند. از اين رو هدف نويسنده از انجام اين پژوهش اين است كه با روشي توصيفي و تحليلي به برّرسي نقش اين خاندان در گسترش تشيع و فرهنگ شيعي در ري است و با توجه به اين كه بخشي از حيات اين خاندان مصادف با حكومت آل بويه شيعه مذهب در ري بود، تا چه ميزان از حمايتهاي اين دولت توانستند برخوردار شوند.