فرهنگ و جمعيت (تداوم پويايي جمعيت مبتني بر فرهنگ)

در اين تحقيق، مدل تعامل بين پويايي جمعيت انساني وتكامل فرهنگي درنظر گرفته شده و به طرح اين سوال پرداخته شده است كه آيا اين مدل ها مي توانند الگوهاي پايدار و ناپايدار رشد را پيش بيني نمايند.مدل هاي پديدارشناختي به پيش بيني رشد ناپايدار جمعيت و يا تثبيت آن در آينده نزديك مي پردازند. آخرين پيش بيني ها برمبناي برآورد فرايندهاي جمعيتي كنوني بوده و فرايندهاي علّي پوياي فرهنگي و جمعيتي درنظر گرفته نمي شود. بسياري از مدل هاي علّي موجود (كه ممكن است مشتق شده از مدل هاي ساده شده اقتصادي باشند) به بررسي يك بازخورد مثبت بين تكامل فرهنگي و رشد جمعيتي پرداخته و رشد نامحدود را در فرهنگ و جمعيت پيش بيني مي كنند. اين مدل ها را با فرض موارد زيرتكميل نموده ايم: (1) انتقال فرهنگي ناقص است، بدين معني كه فرهنگ نمي تواند از بين برود. (2) فرهنگ هميشه به ترويج رشد جمعيت نمي پردازد. در اين تحقيق نشان مي دهيم كه درنظر گرفتن اين عوامل مي تواند باعث تفاوت اساسي در رفتار مدل شود، نظير كاهش جمعيت كه بيشتر از ثابت بودن آن مي باشد. اين نتيجه حاكي از آن است كه تمامي مدل هاي جمعيتي داراي ظرفيت بالايي براي در برگرفتن تعداد زيادي از فرهنگ ها هستند –كه شامل يك تكنولوژي قدرتمند نيز مي باشد- و اين امر ريسك بالايي را در عدم پايداري ايجاد مي كند. پيشنهاد مي شود كه تحقيقات آتي بايد به بررسي پويايي مصرف منابع و تكامل فرهنگي عقايد در يك رفتار مولد (مانند ايده هايي درباره ي بُعد خانوار) و استفاده از منابع (مانند وضعيت هاي محيط زيستي) بپردازند.