مقايسه اثربخشي رفتاردرماني‌گري ديالكتيكي با گروه درماني شناختي رفتاري بركاهش افسردگي مادران كودكان معلول

Compare the effectiveness of Dialectical Behavior Therapy and Cognitive Behavioral Group Therapy in Reducing Depression in Mothers of Children with Disabilities

چكيده زمينه و هدف: افسردگي در راس فهرست بيماري‌هاي رواني قرار دارد كه حدود 25 درصد مراجعين به مراكز بهداشتي در جهان را به خود اختصاص مي‌دهند و تاكنون شيوه‌هاي مختلفي براي درمان آن ارايه شده است. لذا، هدف پژوهش تعيين ميزان اثربخشي رفتار درماني ديالكتيكي در مقايسه با گروه‌ درماني شناختي رفتاري در كاهش افسردگي مادران كودكان معلول بود. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، پژوهشي نيمه تجربي با گروه آزمايش و كنترل مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر مادران بيماران مراجعه كننده به مراكز جسمي حركتي، كار درماني، فيزيوتراپي بود كه علايم افسردگي را داشتند. با روش نمونه‌گيري در دسترس در هر گروه تعداد 8 بيمار انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گيري شامل مصاحبه باليني ساخت دار براي اختلال‌هاي محور يك بر اساس DSM-IV و فرم بازبيني شده پرسش‌نامه افسردگي بك بود. گروه آزمايش رفتار درماني ديالكتيك و رفتاردرماني-شناختي طي 2ماه (8 جلسه 2 تا 5/2 ساعته) تحت آموزش قرار گرفتند، در حالي كه در اين مدت گروه كنترل هيچ مداخله‌اي را دريافت نكردند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين‌هاي نمرات افسردگي گروه آزمايشي رفتاردرماني ديالكتيكي و گروه درماني شناختي با گروه كنترل تفاوت معني‌داري وجود دارد(001/0 > p). هم‌چنين بين ميانگين‌هاي نمرات افسردگي گروه آزمايشي رفتاردرماني ديالكتيكي و گروه درماني شناختي تفاوت معني‌داري وجود دارد(001/0 > p). نتيجه‌گيري: در حوزه درمان و زمينه كار با افراد افسرده و افرادي كه در حالت بحران به سر مي‌برند، رفتاردرماني ديالكتيكي و رفتاردرماني شناختي با توجه به ماهيت آن، بسيار كارا و نويد بخش به نظر مي‌رسد. واژ‌گان كليدي: رفتاردرماني شناختي، افسردگي، رفتاردرماني ديالكتيك، معلول

Abstract Background: Depression is on the top list of mental disorders which account for about 25 percent of patients referred to health centers in your world. So, is presented in different ways to treat it. Therefore, the aim of this study is to compare the effectiveness of Dialectical Behavior Therapy and Cognitive Behavioral Group Therapy in reducing depression in mothers of children with disabilities Materials and Methods: This study is quasi-experimental and consists of experimental and control groups. This study population was mothers referred to mobility, occupational therapy and physiotherapy centers who had depressive symptoms. 8 patients in each group were selected by convenience sampling. The research instrument were the Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis I disorders and the revised Beck Depression Inventory form (1996). Dialectical behavior therapy and cognitive behavior therapy groups were instructured for 2 months (8 sessions of 2 to 2.5 hours). But the control group did not receive intervention. Results: The results showed that there were significant differences between the mean depression scores of dialectical behavior therapy and cognitive therapy group with control group (p < 0.001). Also, there is a significant difference between the mean depression scores of dialectical behavior therapy with cognitive therapy (p < 0.001). Conclusion: In the area of treatment and working with depressed people and those who are in crisis mode, it seems that dialectical behavior therapy and cognitive therapy group in view of its nature is very efficient and promising. Keywords: Cognitive Behavioral therapy(CBT), Depression, Dialectical behavioral therapy(DBT), Disability