تلازم حكم عقل و شرع

چكيده عقل و شرع، ملازم يكديگرند؛ آنچه را عقل به صورت روشن و قطعي پسنديده ميداند از نظر شرع نيز پسنديده است و آنچه را عقل به صورت روشن و قطعي ناپسند ميداند، از نظر شرع نيز ناپسند است. عكس اين موضوع نيز صادق است؛ يعني احكام شرعي مورد تاييد عقل نيز هست؛ هرچند از درك دقيق و روشن ملاك آن ناتوان باشد. قاعده ملازمه نقش مهمي در استنباط احكام شرعي دارد و درحقيقت از ادله عقلي احكام شرعي به شمار ميرود. تلازم حكم عقل و شرع، افزون بر اينكه مقتضاي برهان عقلي است، از برخي آيات و روايات نيز به‌روشني آشكار ميشود. در برابر بيشتر اصوليان كه قاعده ملازمه را پذيرفته‌اند، اخباريان و برخي از اصوليان آن را نپذيرفته و اشكالات و مناقشاتي را مطرح كردهاند كه عالمان برجسته اصولي به آنها پاسخ دادهاند.