تحليل استنادي پايان‌نامه‌هاي كارشناسي ارشد رشته ايران‌شناسي موجود در بنياد ايران‌شناسي طي سال هاي 1385-1391

Investigating the citations of the master degree dissertations of Iranian studies existing in Iranology Foundation during 2006-2012

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي وضعيت استناددهي در پايان‌نامه‌هاي كارشناسي ارشد رشته ايران‌شناسي در موسسه بنياد ايران‌شناسي طي سالهاي 1385 الي 1391 است. روش: در اين پژوهش الگوهاي استنادي فارغ التحصيلان رشته ايران‌شناسي، واحد بنياد ايران‌شناسي در چهار گرايش (تاريخ، فرهنگ مردم و آداب و رسوم و ميراث فرهنگي، اصول نسخه‌شناسي و مرمت نسخه‌هاي خطي و نسخه‌آرايي، عمومي) بررسي شد، لذا وضعيت استفاده از منابع از لحاظ نوع و زمان و زبان، همچنين پراستفاده‌ترين منابع و نويسندگان مورد ارزيابي قرار گرفت، و با استفاده از قانون برادفورد مجلات هسته انگليسي تعيين گرديد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه از ميان 13127 استناد، استناددهي به منابع كتابي نسبت به ساير انواع منابع بيشتر است، توزيع زباني، بالابودن ميزان استناد به زبان فارسي را با 5/94 درصد نشان مي‌دهد. گرايش تاريخ با 75/35 درصد (4693 استناد) در درجه اول قرار گرفته و گرايش نسخه‌هاي خطي با 32/6 درصد (829 استناد) در مرتبه آخر استناددهي قرار گرفته است، كتاب فارسي با 28/73 درصد بالاترين استناد و پايان‌نامه‌ها با 86/0 درصد كمترين استناد را داشته‌اند و به‌طور متوسط ميزان استناد براي هر پايان‌نامه 53/90 است. نيم عمر كتاب عربي با 6/27 سال بيشترين ميزان و پايان‌نامه‌ها با 1/8 سال كمترين ميانگين را نشان مي‌دهد، همچنين پوشش زماني منابع مربوط به سالهاي 90-91 با 41/28 درصد بيشتر از كل استنادها مي‌باشد، كتاب فارسي با 15/77 درصد و ساير منابع لاتين با 01/0 درصد به ترتيب از بيشترين و كمترين ميزان اثرگذاري برخوردارند. نتيجه‌گيري: نيم عمر استناد به كتاب عربي و لاتين بيش از ساير منابع است و از روزآمدي كمتري نسبت به ساير منابع برخوردارند. مجلات هسته براساس قاعده برادفورد شناسايي گرديده‌اند و مجلات هسته لاتين شامل Iranian Studies و ZDMG هستند. پربسامدترين مجلات فارسي نيز شامل مطالعات ملي و بررسي‌هاي تاريخي مي‌باشند. در ميان كتاب‌هاي فارسي كتابي كه بيشتر به آن استناد شده لغت‌نامه دهخدا و ذبيح الله صفا پربسامدترين مولف در اين تحقيق شناخته شده‌اند. در ميان كتاب‌هاي لاتين كتاب Encyclopedia Iranica پربسامدترين بوده است. در ميان كتاب‌هاي عربي نيز الذريعه الي تصانيف شيعه شيخ آقا بزرگ تهراني مورد بيشترين استناد بوده است.

The purpose of this research was to investigate citations in dissertations by Iranology MA students in the Iranian Studies Foundation from 2006 to 2012.The study investigated citation reports by MA students in four different orientations including 1) history, 2) culture, customs and cultural heritage, 3) principles of the restored version manuscripts and copies of layout,4) general. The use of resources in terms of type, time and language, as well as most used sources and authors were evaluated. Bradfordʹs Law was used to determine core journals in English.The results of data analysis revealed that among the 13, 127 citations, book citations outnumbered citations from other resources. Regarding language, Persian sources were cited most (94.5 % ).As three of the fields (orientations) admitted students from 2004 and the Manuscript Major admitted students since 2009, the study of citation reports reveal that the history field with a citation rate of 35.75% (4693 citations) ranked first while the manuscript major ranked last with a citation rate of 6.32% (829 citations). Persian books enjoyed the highest citation rate (73.28%) while dissertations had the lowest citation rate (0.86%).The average rate of citations for each paper was 90.53. The half-life of Arabic books showed most uses with 27.6 years whiledissertations showed the lowest mean of 8.1 years. The years 2012-2012 had most citations with a rate of 28.41%. Persian books with a rate of 77.15% and other sources with a rate of 0.01% were,respectively, most and least effectively used. The half-life of Arabic and Latin books was more than the other sources. Core journals identified based on Core Journals Bradford law were Iranian Studies and ZDMG. The most frequent Persian journals were National Studies and Historical Studies. The most often-cited author wasZabihullahSafa, and Dehkhoda Dictionary was the most frequently-cited book. The most frequent Latin book was the Encyclopedia of Iranica and the most frequent Arabic book wasAlzariaeletasanifeshiea by AghabozorgeTehrani.