بررسي آگاهي آسيب شناسان گفتار و زبان از روش هاي ارتباطي مكمل و جايگزين

Survey of Speech and Language Pathologistand#039;s Knowledge of Augmentative and Alternative Communication Methods

زمینه و هدف ناتوانی در صحبت كردن، مانع برقراری ارتباط و باعث دوری فرد از جامعه خواهد شد. روش های ارتباطی مكمل و جایگزین ACC به عنوان راهكاری مناسب برای كمك به افراد دارای اختلالات شدید در درك و بیان گفتار، مطرح است. در این پژوهش، میزان آگاهی آسیب شناسان گفتار و زبان از این روش ها مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی آزمودنی های این پژوهش مقطعی و توصیفی، 25 آسیب شناس گفتار و زبان شاغل در مراكز درمانی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بودند. برای آگاهی سنجی، از پرسشنامه ی محقق ساخته ای استفاده شد كه روایی محتوای آن به روش لاواشه بررسی شد.در توصیف داده ها، نرم افزار آماری SPSS (نسخه شانزدهم) به كار گرفته شد. یافته ها روایی محتوای ابزار پژوهش76/31 به دست آمد . نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد 28درصد از آزمودنی ها اصلا با روش های ارتباط مكمل و جایگزین آشنا نبودند و 68 درصد، آشنایی اندكی با آن داشتند. این درحالی بود كه 96 درصد از پاسخ دهندگان با بیماران سخت ارتباط مواجه بوده اند.هیچ یك از پاسخ-دهندگان ابزارهای با تكنولوژی بالا برای بیماران خود به كار نبرده بودند. 92 درصد ازشركت كنندگان تمایل داشتند فرصت های بیشتریبرای یادگیری در زمینه خدمات ACC داشته باشند. نتیجه گیری نتایج این پژوهش نشان داد كه آسیب شناسان گفتار و زبان،آشنایی محدودی با خدمات ارتباطی مكمل و جایگزین و جامعۀ هدف این خدمات دارند. بنابراین نیاز به آموزش به این متخصصان در این زمینه چه به صورت نظری و چه در بالین وجود دارد.

Objectives Inability in speaking is a barrier to communicate and ultimately lead to distancing from the community.Augmentative and alternative communication (AAC) services have been proposed as a mechanism to aid individuals with severe impairments in speech perception and production. The aim of this study was to examine the level of knowledge of speech and language pathologists (SLPs) of AAC services. Methods and Materials In this descriptive cross-sectional study, the knowledge of 25 speech and language pathologists who were working in hospitals and clinics affiliated with the University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences were investigated for AAC services. A researcher- made questionnaire was used toexa mine the knowledge. Content validity of the questionnaire was investigated by Lavshe method. The results were analyzed by the SPSS (16thversion) statistical software. Results The content validity ratio (CVR) of questionnaire was 76.13. The results showed that 28 percent of the participants had not any knowledge about AAC and 68 percent of them had little knowledge about these services. This result has obtained in situation that 96 percent of SLPs have been faced with clients who had little ability for communication . None of participants utilized high-tech AAC for his/her clients. 92 percent of participants keened opportunity for learning AAC. Conclusion The results of this survey showed that the SLPs had limited knowledge of AAC services, so training SLPs in this field is necessary.