ويتگنشتاين و تقرّب انسان به ساحت امر برتر (خدا)

چكيده مقاله حاضر به بررسي و ارزيابي ديدگاه و رويكرد معرفتي ويتگنشتاين در باب حقيقت الاهي در دو دوره تفكر فلسفي اش مي پردازد. شاخص اساسي رويكرد معرفتيِ ويتگنشتاين، توجه به حقايق بر پايه تحليل زبان است. علي رغم تفاوت مباني معرفت زباني در دو دوره تفكر وي و متعاقب آن تفاوت در تبيين هاي معرفتي اش، ديدگاه او در باب خدا، حايز جوهره واحد و مشتركي است. در اين مقاله سعي شده رويكرد تحليل زبانيِ ويتگنشتاين در باب حقيقت الوهي شناسايي و توضيح داده شود. اين مطالعه نشان مي دهد چگونه مباني معرفت زباني ويتگنشتاين او را به ‌سوي اتخاذ موضعي ايمان‌گروانه و ناواقع‌گرايانه نسبت به حقيقت الوهي و بلكه عموم باورهاي متافيزيكي سوق داده است. در نهايت رويكرد معرفتي ويتگنشتاين و ديدگاه متاثر از آن در باب حقيقت الوهي مورد ارزيابي و نقادي قرارگرفته است.