ويژگي هاي موثر محيط فيزيكي آموزش معماري براي رشد استعدادهاي بالقوه دانشجويان معماري

Effective Features of the Physical Environment for the Growth Potential Talents of Architecture Students

تحقق استعدادهاي بالقوه دانشجويان معماري، علاوه بر موارد عامي همچون كنجكاوي، دانش اندوزي، يادگيري وكسب حقيقت در عرصه معماري، وابسته به كسب تجربه و مهارت هاي حرفه اي در امر زيبايي شناختي است. حصول موارد فوق، بستگي به چگونگي تامين نيازهاي اساسي آنان دارد. در اين ارتباط صرف نظر از روابط اجتماعي مربوط به اجراي برنامه هاي آموزش معماري، تاثير محيط فيزيكي آموزش معماري، به دليل تسهيل در انجام رفتارهاي مربوط به تامين نيازهاي اساسي و نيز برانگيختگي آن ها جهت ادراك، شناخت و يادگيري آنان از معاني مربوط به مصداق هاي مناسب معماري از اهميت ويژ هايي برخوردار است. اين مقاله اهدافي را مبني بر شناخت نيازها و شرايط مناسب محيط فيزيكي آموزش معماري براي تامين نيازها و قرار گرفتن دانشجويان معماري در فرآيند رشد استعدادهاي بالقوه آنان دنبال مي كند. لذا زير ساخت آن بر پايه علومي چون روانشناسي محيط، روانشناسي يادگيري و علوم رفتاري و شيوه تحقيق بر مبناي توصيف و تحليل اطلاعات از طريق استدلال منطقي است. در راستاي تامين مجموعه نيازهاي فوق الذكر، ضرورت امر ايجاب مي كند كه اولاً، عادات نادرست ناشي از روزمرگي كه سبب تنزل ارتقا معماري مي شود، از ذهن دانشجويان خارج گشته، ثانياً اسكيماهاي لازم براي تعالي معماري حاصل شود. بدين منظور احكامي عملياتي همچون استفاده از جذبه هاي بصري، جزييات غني، نيز ارزش ها و مفاهيم كيفي محيطي به گونه اي بديع و نو، اما مرتبط با الگوهاي بومي و فرهنگي آنان در محيط مورد نظر مي تواند از جمله موارد بارزي تلقي شود كه براي طراحي مكان هاي آموزش معماري و رشته هاي نظير آن مورد استفاده طراحان و برنامه ريزان آموزشي قرار گيرد. واژگان كليدي: نيازهاي دانشجويان معماري، محيط فيزيكي آموزش، استعدادهاي بالقوه.