بررسي الگوهاي رايج چيدماني مدارس ايراني با توجه به اصول ارتباط ميان كلاس درس و فضاهاي بيروني

Investigation Iranian Schools Spatial Configuration with Respect to the Connection between the Classroom and Outdoor Spaces

فضاهاي آموزشي يكي از مهم ترين فضاهاي تاثيرگذار بر روي كودكان به دليل گذراندن ساعت هاي زيادي از طول روزشان مي باشد. در فضاهاي آموزشي، هر دو گونه فضاهاي باز و بسته از اهميت برخوردارند و ارتباط ميان اين دو فضاي مكمل نيز بسيار با اهميت است. ارتباط ميان اين دو فضا به كاربري داخلي و تفاوت در فعاليت هايي كه در آن انجام مي شود و ميزان پويايي فضاها مرتبط است. چگونگي ارتباط ميان فضاهاي باز و بسته در مدارس مي تواند منجر به چيدمان فضايي ساختمان آموزشي شود. يكي از مهم ترين فضاهاي موجود در مدارس، كلاس هاي درس هستند كه چگونگي ارتباط آن ها با فضاهاي باز و همچنين چيدمان آن ها در كنار يكديگر به دليل تعدد آن ها در يك مدرسه نقش بسيار تاثيرگذاري در طراحي فضا خواهد داشت. طراحي فضاهاي آموزشي با تاكيد بر چگونگي چيدمان فضايي، يكي از رويكردهاي موجود در زمينه طراحي فضاهاي آموزشي است. با توجه به رواج دو الگوي خطي و حياط مركزي در سير تحول معماري مدارس ايراني، از ميان انواع چيدمان هاي فضايي ساختمان مدرسه، اين دو الگوي چيدماني مورد بررسي قرار گرفته و چگونگي تحقق اصول طراحي ارتباط ميان كلاس درس و فضاهاي بيروني در آن ها بررسي مي شود. در نهايت الگوهاي بهينه طراحي براي اين دو الگوي چيدماني پيشنهاد خواهد شد. در روند دستيابي به اصول ارتباط بهينه و بررسي الگوهاي چيدماني از روش استدلال منطقي استفاده شده است. در اين مقاله تلاش شده است تا با دستيابي به الگوي بهينه ارتباطي ميان كلاس درس و انواع فضاهاي بيروني مدرسه به پيشنهاداتي براي چيدمان فضايي رايج در مدارس ايراني دست يافت. واژگان كليدي: ارتباط، كلاس درس، طراحي فضاهاي آموزشي، چيدمان فضايي، مدارس ايراني.