كاربرد فناوري نانو در معماري

Nanotechnology Applications in Architecture

در ابتداي هزاره سوم ميلادي، فناوري از جنس نانو، نويد انقلاب صنعتي ديگري را مي دهد كه از آن به عنوان موج چهارم انقلاب صنعتي ياد مي شود. بسياري از پژوهشگران بر اين باورند كه در آينده اي نه چندان دور همه اشيا بر مبناي مقياس نانو ساخته شده و خواصشان در آن مقياس شكل مي گيرد و توليد همه اشياي دست ساز بشر دچار تحول خواهد شد. بنابراين تغيير و تحول مصالح ساختماني و فناوري ساخت امري امكان پذير به نظر مي رسد و بايد از هم اكنون تاثيرات آن بر معماري مورد بررسي قرار گيرد. اين مقاله بر آن است تا تاثيرات فناوري نانو در حوزه معماري را با مطالعه كاربرد فناوري نانو در عرصه معماري و بهره گيري از مصالح نانو بنيان و تغيير ساختار ياخته اي و فرمي معماري مورد بررسي قرار دهد. چهارچوب نظري پژوهش بر اساس اهميت به كارگيري مصالح نانو بنيان و ساخت و ارايه طرح هايي برمبناي بهره گيري از ساختار علم طبيعي يا همان بيونيك استوار شده است. روش تحقيق به كار گرفته شده در اين مقاله، روش تحقيقات كاربردي و بر اساس خصوصيت موضوع روش توصيفي است. تاثير فراگير نانو فناوري در زندگي بشر و نحوه ارتباط او با محيط اطراف و ساختمان ها اجتناب ناپذير و غير قابل تصور است. بنابراين مصالح نانو بنيان بايد به مرور جايگزين مصالح سنتي شوند تا بتوان در صنعت ساخت و ساز تحويلي عظيم را به وجودآورد از سوي ديگر ارايه طرح هاي معمارانه بر اساس ساختار مورفولوژي و ياخته اي نانو به عنوان پادزهري براي بناهاي فرم محور امروزي خواهد بود. واژگان كليدي: معماري، معماري پايدار، فناوري نانو، معماري، نانو مواد، بيونيك.