بررسي ميزان رضايتمندي سكونتي در محله سهيل تهران

Investigating the Residential Satisfaction Rate for “Soheil” Neighborhood of Tehran

يكي از علل وجودي علم شهرسازي ارتقاي كيفيت زندگي شهروندان مي باشد. امروزه به دليل گسترش ارتباطات، جامعه شهري با ديگر فرهنگ ها آشنا شده و در نتيجه در سطح نگرش مردم تغيير به وجود آمده است. اين تغييرات در فرهنگ و مد زندگي جامعه نمود پيدا كرده و به صورت"تغيير در نيازها" ي شهروندان متجلي شده است. به نظر مي رسد همين امر در ميزان رضايت ساكنان از محل زندگي خود تاثيرگذار بوده و باعث ايجاد نگرش هاي متفاوت در حوزه كيفيت محيط شده است. در اين پژوهش با توجه به عوامل موثر در كيفيت محيط و رضايتمندي سكونتي كه توسط صاحب نظران و نظريه پردازان اين عرصه ارايه شده است، به شناسايي شاخص هاي ميزان رضايتمندي سكونتي، در سه سطح واحد مسكوني، واحد همسايگي و محله پرداخته، و سپس جهت جمع آوري اطلاعات در محدوده از ابزار پرسشنامه استفاده شده است كه طي آن سوالاتي متناسب با شاخص هاي رضايتمندي سكونتي و برگرفته از چارچوب نظري پژوهش آمده است. در ادامه با استفاده از نرم افزار SPSS19 جهت جهت تحليل پرسشنامه ها به روش تحليل رگرسيوني چند متغيره، شاخص هاي موثر در رضايتمندي سكونتي از نگاه ساكنان محله سهيل تهران، مشخص شده است. در نهايت ميزان رضايتمندي سكونتي ساكنان در سه سطح مذكور و ميزان تاثيرگذاري هريك از عوامل به دست آمده است. تغيير در نوع خواست ساكنان از روابط همسايگي و علاقه مندي آنان به مشاركت از نكات قابل توجه به دست آمده در اين پژوهش است. كيفيت مسكن مهم ترين عامل موثر در ميزان رضايت ساكنان محله از محل زندگي خود بوده و شاخص هاي مربوط به محله و واحد همسايگي در رده هاي بعدي قرار مي گيرند. واژگان كليدي: كيفيت محل سكونت، رضايتمندي سكونتي، مسكن، واحد همسايگي، محله.