مدل سازي تاثير انتشار گاز گلخانه اي دي اكسيدكربن برگرمايش جهاني

با توجه به اهميت گرمايش جهاني و سير صعودي افزايش درجه حرارت زمين طي دهه هاي اخير و تاثيرات مخرب فراواني كه اين پديده بر بخشهاي مختلف اقتصاد و محيط زيست مي­گذارد، ضرورت مدل­سازي عوامل موثر بر افزايش متوسط درجه حرارت زمين در آينده به منظور كنترل و يا حذف و كاهش عوامل ايجاد كننده آن، بيش از گذشته معلوم مي­گردد. در اين مقاله، ابتداء با استفاده از منابع مختلف، نسبت به جمع آوري و استخراج اطلاعات و آمارهاي مربوط به ميانگين افزايش درجه حرارت و انتشار گاز گلخانه اي 2CO در 5 قاره جهان و خاورميانه كه با بيش از 42% بيشترين سهم را در ميان ساير گازهاي گلخانه­اي دارد، طي دوره زماني 2010- 1994 اقدام شده است. هدف اين مقاله اين بوده است كه بررسي كند افزايش ميزان انتشار 2CO چه تاثيري در گرمايش جهاني دارد. براي اين منظور با استفاده از روش تحليلي مبتني بر مدل هاي اقتصاد سنجي و برآورد معادلات رگرسيوني در قالب دو مدل لگاريتمي دو طرفه و خطي از طريق روش حداقل مربعات معمولي اقدام به مدل­سازي تاثير گاز دي اكسيد كربن بر درجه حرارت زمين شده است. نتايج حاصل از برآورد مدل لگاريتمي دو طرفه و همچنين مدل خطي حاكي از تاثير مثبت ميزان انتشار دي اكسيد كربن بر متوسط افزايش درجه حرارت زمين مي باشد. بر اساس مدل لگاريتمي دو طرفه با افزايش انتشار دي اكسيد كربن به ميزان يك درصد به طور متوسط 1/02 درصد درجه حرارت زمين افزايش مي يابد. همچنين بر اساس مدل خطي با افزايش انتشار دي اكسيد كربن به ميزان يك واحد (تريليون تن) به طور متوسط 0/93 واحد (درجه سانتي گراد) بر متوسط درجه حرارت زمين افزوده مي شود.