تاثير فعاليت‌هاي ورزشي بر اضطراب و رابطه آن با پيشرفت تحصيلي پسران غير ورزشكار مقطع متوسطه

The Effect of sport activities on anxiety and its relationship between boys high school non-athletes educational progress

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير فعاليت‌هاي ورزشي بر ميزان اضطراب و رابطه آن با پيشرفت تحصيلي پسران غير ورزشكار مقطع متوسطه بود. جامعه آماري تحقيق دانش ­آموزان 18 دبيرستان شهر ايلام بود (3753 = N) كه از بين آن‌ها دانش آموزان 8 دبيرستان به‌صورت تصادفي - خوشه اي براي نمونه تحقيق انتخاب و سپس به‌طور تصادفي دبيرستان ­ها به‌طور تصادفي به 4 گروه تجربي و شاهد تقسيم شدند. براي ورود دانش آموزان به دوره پژوهشي همه آن‌ها بر مبناي سن، قد، وزن و نمره تربيت‌بدني نيمسال تحصيلي قبل از ورود به دوره همسان‌سازي شدند. آزمودني ­هاي گروه­هاي­ تجربي در نيمسال دوم تحصيلي 92-91 رشته­ هاي ورزشي واليبال، بسكتبال، دووميداني و بدمينتون را به مدت يك نيمسال تحصيلي و هر هفته 2 جلسه به فعاليت پرداختند. آزمودني­هاي گروه­هاي شاهد فقط در درس تربيت‌بدني شركت كردند. براي دستيابي به اهداف تحقيق از پرسشنامه سلامت عمومي 28 سوالي استفاده شد. روايي پرسشنامه به تاييد 15 تن از متخصصين مديريت ورزشي رسيد. براي دستيابي به پايايي پرسشنامه در يك مطالعه مقدماتي با 30 آزمودني و با آلفاي كرونباخ 0/93 محاسبه شد. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات جمع آوري شده از روش ­هاي آمار توصيفي و استنباطي از جمله كلموگروف- اسميرنوف، تحليل مسير، آزمون تي مستقل، تي تك گروهي، تحليل واريانس يك طرفه، آزمون تعقيبي شفه، رگرسيون خطي و رگرسيون چندگانه با كمك نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان داد كه بين فعاليت ورزشي رشته­ هاي گروهي و انفرادي و ميزان اضطراب دانش­آموزان ارتباط معناداري وجود دارد. همچنين ميزان اضطراب و فعاليت ورزشي رشته­هاي گروهي و انفرادي عامل پيش‌بيني كننده پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مي ­باشند.