زنجيره تامين از ديدگاه سيستمي

در ادبيات سازمان به عنوان يك سيستم، در مورد رابطه سازمان با محيط، دو ديدگاه، محيط به عنوان عاملي برون سازماني و محيط به عنوان عاملي درون سازماني وجود دارد. مي توان از هر دو ديدگاه، خصوصاً از ديدگاه دوم، در بنا كردن و مديريت نمودن زنجيره تامين بهره برد. با وجود اين كه ديدگاه اول منافع و دستاوردهايي نظير شكل گيري توانمندي سيستمي زنجيره تامين سيستمي را در پي دارد، اما به واسطه تقسيم نمودن زنجيره تامين به سيستمي و محيطي از اين زمينه برخوردار است تا منافع فردي و رقابت را به جاي همكاري ميان اعضاي زنجيره دامن بزند. حال آنكه بهره گيري از ديدگاه دوم موجب مي شود تا كل اعضاي زنجيره تامين به عنوان يك سيستم واحد نمود پيدا كنند. زيرا تمامي عناصر تشكيل دهنده زنجيره تامين نظير حلقه هايي هستند كه با همديگر در تعامل مي باشند. چنين تعاملاتي است كه به‌ هركدام از سازمان‌هاي تشكيل دهنده زنجيره و خود زنجيره تامين معني، مفهوم و مشروعيت مي‌بخشد. بنابراين، اعضاي زنجيره تامين مي توانند با در پيش گرفتن چنين ديدگاه و نگرشي در مورد تعامل با يكديگر، با هم متحد شده و براي منافع بلند‌ مدت و باثبات خود متمركز بر همكاري و مشاركت و برد- برد ‌شوند، نه رقابت و دشمني و برد- باخت كه موجب باخت همه مي شود.