سياست خارجي و مواضع دولت‌‌هاي ايران و تركيه درباره بحران سوريه

Iran and Turkeyʹʹs Foreign Policy and Stances Towards the Syria Crisis

دگرگوني‌‌هاي سياسي و وقايع انقلابي كه در برخي كشورهاي خاورميانه و شمال آفريقا آغاز شد، به سوريه نيز سرايت كرد. اين تغييرات شگرف سياسي، تحليلگران سياست خارجي و روابط بين‌‌الملل را بر آن داشته تا زمينه‌‌ها و ابعاد و عوامل گوناگون اين دگرگوني‌‌ها را بررسي كنند. در ميان اين ناآرامي‌‌ها، بحران سوريه طولاني بوده و به جنگ داخلي منجر شده است. از همان آغاز اعتراضات در اين كشور، رد پاي عملكرد دولت‌‌هاي مختلف بين‌‌المللي و منطقه‌‌اي با اهداف و انگيزه‌‌هاي گوناگون ديده مي‌‌شود. سوال اصلي اين مقاله درباره سياست خارجي و مواضع دولت‌‌هاي ايران و تركيه درباره بحران سوريه است. در اين راستا، تلاش شده است جنبه‌‌هاي مختلف اين مواضع، براساس روش تحليل اسنادي و در چارچوب نظريه سياست خارجي و سياست‌گذاري بين‌‌المللي روزنا بررسي شود. يافته‌‌هاي مقاله بيانگر اين است كه دولت جمهوري اسلامي ايران سياست خارجي خود را باتوجه‌‌به جهت‌‌گيري ايديولوژيكي خاص خود و نيز موقعيت منطقه‌‌اي و بين‌‌المللي، به حمايت از استمرار و پايداري دولت اسد و مخالفت با معارضان سوري متمايل كرده است و درمقابل، دولت تركيه رويكرد خود را درقبال تحولات سوريه، همسو با آمريكا و مجموعه غرب تنظيم كرده است و از خواسته‌‌هاي معترضان حمايت كرده و خواستار كناره‌‌گيري دولت سوريه شده است.

Political changes and revolutionary occurrences, which began in some of the Middle East and North Africa countries, spilled over to Syria. These astonishing political changes, has encouraged the political and international relations analysts to study various factors and dimensions involved in these changes. Among these developments, the Syrian crisis has prolonged and led to civil war. From the very beginning of these developments in this country, the foot traces of the various regional and international governments, with different goals and intentions, were seen. The main question of the present paper is to study stances and policies of the governments of Iran and Turkey towards Syria crisis. Attempts have been made in the present paper to study different aspects of these stances through documentary method within the framework of Rosenaʹs foreign policy and international policy making theory. The findings of the paper indicate that the government of the Islamic Republic of Iran, on the basis of its particular ideological, regional and international orientations, has formulated its foreign policy, which entails supporting the government of Assad and opposing his opponents. In contrast, the Turky’s government has adjusted its policy towards Syria in accordance with the U.S. and the West, supporting the rebels and calling on Assad to resign.