دموكراسي يا اقتدارگرايي ناكامي سياسي اخوان‌المسلمين

Democracy or Authoritarianism Political Failure of the Muslim Brotherhood

جامعه استبدادزده مصر، پس از سال‌ها، چشم اميد به دستاوردهاي انقلاب سال 2011 براي اصلاح دوخته بود؛ اما اولين رييس‌جمهور غيرنظامي پيش از پايان دوره قانوني‌اش، توسط ارتش سرنگون شد. رهبران اخوان در جايگاه پيروز انتخابات پارلماني و رياست‌جمهوري، تمام نگاه‌ها را به خود جلب كردند؛ به‌طوري‌كه هر اقدام و كنش اخوان‌المسلمين با وسواس عجيبي بررسي مي‌شد. سواي ناكارآمدي در عرصه‌هاي سياسي و اقتصادي، به‌اعتقاد نگارندگان، بي‌توجهي رهبران سياسي اخوان به بازتاب اقداماتشان در جامعه و معنايي كه از حضور گسترده وابستگان و هواخواهان آنان در عرصه سياسي برداشت مي‌شد، علت اصلي طرح اتهام اقتدارگرايي و تماميت‌خواهي عليه جماعت توسط مخالفان بود. با الهام از روش‌ پديدارشناسانه آلفرد شوتز، در ارزيابي و سنجش نهاييِ راهبردهاي پيش روي اخوان در آن مقطع زماني، معناي ذهني (انگيزشي)، كنش‌هاي سياسي اخوان را در سه سطح اصول اعتقادي و تشكيلاتي و نيز تجربه تاريخي جماعت بررسي مي‌كنيم. سپس معناي عيني (كاركردي)، اين كنش‌هاي سياسي را در فرهنگ سياسي مصر فهم مي‌كنيم كه در قياس با الگوي فرهنگ سياسي دموكراتيك قرار مي‌گيرد. درنهايت، شكاف ميان برداشت اخوان از معناي مشاركت سياسي خود و برداشت ساير بازيگران از معناي اين اقدامات، چرايي سرنوشت ناگوار محمد مرسي و ساير رهبران اخوان در عرصه سياسي را نشان خواهد داد.

After a long term, the tyranny struck Egypt hopefully looked for promising achievements of the 2011 revolution.But that hope was short-lived and before the end of his legal term, the first civil president had been overthrown by Army and in the commotion pros and cons. Winning the majority of parliament and then first presidential election put the Muslim brotherhood leaders under the spotlight and scrutiny. Apart from the deficiencies in political and economic fields, according to the authors, Muslim Brotherhood leaders’ inattention towards the reflections of their actions in society, and how society would interpret the extensive presence of Muslim Brotherhood members and supporters in political sphere, was the main reason of allegations of totalitarianism and authoritarianism against them by their opponents. Inspired by the phenomenological methodology of Alfred Schutz’ sociology, we interpret the subjective meaning of Muslim Brotherhood political actions in 3 levels: ideology, organization and the Jama’at historical experience. Afterwards, we try to understand the objective meaning of these political actions in the Egypt’s political culture and then compare it with the idealtype of democratic political culture. At the end, pointing to the gap between the Muslim Brotherhood interpretation of the meaning of their political participation and other actors’ understanding, the tragic fate of Mohammad Morsi and other Muslim Brotherhood leaders will be explained.