نمادهاي اسطوره‌اي ملي و ديني در شعر دفاع مقدس

National and Religious Mythological Symbols in Holy Defense Poetry

اسطوره، در تمام فرهنگ‌ها الهام بخش شاعران و نويسندگان بوده است و شاعران و نويسندگان در هر دوره با توجه به مقتضيات زمان و ميزان قبول در آن دوره از آن بهره جسته‌اند. اين است كه در دوره‌اي اسطوره‌ها به ديده احترام و در دوره‌اي خوار و زبون نگريسته شده‌اند. يكي از اين دوران، دوراني است كه عمدتاً از آن به عنوان ادبيات دفاع مقدس و يا ادبيات جنگ نام برده مي شود. شاعران و نويسندگان دوران دفاع مقدس از اسطوره‌هاي ملي و مذهبي در بيداري روحيه مقاومت و ايستادگي در برابر دشمن بهره جسته‌اند. نمادها و اسطوره‌ها در شعر اين دوره به مثابه يك رسانه عمل كرده‌اند. تهييج مخاطب به حضور در ميدان نبرد در اكثر مواضع مديون همين نمادها و اسطوره‌هاست. مقاله حاضر عهده دار بحث درباره حضور اسطوره‌هاي ملي و مذهبي در شعر دفاع مقدس و نوع نگاه شاعران دفاع مقدس به اساطير است و مي‌كوشد تا روشن كند تا چه ميزان نام‌هاي اسطوره‌اي در تحريك مخاطب در مقابله با دشمن سهيم بوده است.

Myth had inspired poets and authors in all cultures and they had applied it based on their contemporary circumstances and up to an acceptable level. Due to this, Myths were sometimes respected and sometimes disrespected and despicable. One of these periods is the period which is often called Holy Defense Period and or War Literature. Poets and writers of this period had used national and religious myths to awaken resistance and persistence morale against enemy. Symbols and myths were like a media in this period. Motivating audience to participate in war fields is indebted to these symbols and myths. The current article is to discuss about national and religious myths in Holy Defense Poetry and their view toward Myths and attempts to clarify how much these mythical names were effective in motivating audiences to war against enemy.