بررسي اثر مكمل ياري با ويتامين D بر بهبود سطوح ويتامينD و مقاومت به انسولين در افراد مبتلا به ديابت نوع دو با سطوح ناكافي و كمبود ويتامين D

EFFECT OF VITAMIN D SUPPLEMENTATION ON IMPROVING VITAMIN D LEVELS AND INSULIN RESISTANCE IN VITAMIN D INSUFFICIENT OR DEFFICIENT TYPE2 DIABETICS

مقدمه:كمبود ويتامين D در ارتباط با اختلال در ترشح انسولين، عدم تحمل گلوكز و ديابت نوع دو است. اين مطالعه با هدف بررسی اثر مكمل‌ياری با 50000 واحد ويتامين D بر بهبود سطوح ويتامين D سرم و مقاومت به انسولين در افراد مبتلا به ديابت نوع دو دارای سطوح ناكافی و كمبود ويتامين D انجام شد. روش‌ها: در اين كارآزمايی بالينی تصادفی دوسوكور 81 فرد مبتلا به ديابت نوع دو با سطوح ويتامين D بين 30-10 نانوگرم در ميلی‌ليتر شركت كردند كه به‌طور تصادفی و بر اساس جنس به دو گروه مداخله(ويتامين D 50000 IU هفته‌ای يك‌بار) و كنترل(دارونما هفته‌ای يك‌بار) تقسيم شدند. طول مدت مطالعه 8 هفته بود. در ابتدا و انتهای مطالعه پس از 12 ساعت ناشتايی شبانه نمونه خون افراد جمع‌آوری شد و غلظت سرمی گلوكز ناشتا، انسولين ناشتا و 25 هيدروكسی ويتامين D سرم اندازه‌گيری شد. مقاومت به انسولين نيز از طريق محاسبهHOMA-IR به‌دست آمد. يافته‌ها:بعد از 8 هفته مكمل ياری با ويتامين D، سطح 25 هيدروكسی ويتامين D در گروه مداخله به‌طور معناداری افزايش يافت و به سطوح نرمال رسيد. غلظت گلوكز ناشتا، انسولين ناشتا و شاخص HOMA-IR در گروه ويتامين D كاهش معناداری يافت اما در گروه دارونما تغيير معناداری مشاهده نشد. نتيجه‌گيری:دريافت 8 هفته مكمل ويتامين D 50000 IU، هفته‌ای يك‌بار در افراد مبتلا به ديابت نوع دو دارای سطوح ناكافی و كمبود ويتامين D در مقايسه با دارونما می‌تواند سبب بهبود سطوح ناكافی ويتامين D و بهبود كنترل شاخص‌های گليسمی شود.

Background: Vitamin D deficiency is associated with impaired insulin secretion, glucose intolerance and type 2 diabetes. This study was conducted to investigate the effects of supplementation with 50,000 IU vitamin D on improving serum vitamin D levels and insulin resistance in vitamin D insufficient or deficient type 2 diabetic patients. Methods: In this double blind randomized clinical trial, 81 type 2 diabetic patients with vitamin D levels between 10-30 ng/ml were randomly assigned to intervention (50,000 IU vitamin D3 once a week) and control (placebo once a week) groups according to gender. The study duration was 8 weeks. At the beginning and the end of study, blood samples were collected after 12 hours overnight fasting and fasting serum glucose, insulin and 25-hydroxyvitamin D were measured. Insulin resistance was obtained by HOMA-IR calculation. Results: After 8 weeks supplementation with vitamin D, 25-hydroxyvitamin D level was significantly increased and reached to normal levels in the intervention group. Fasting serum glucose and insulin concentrations and HOMA-IR were significantly decreased in the vitamin D group, but there were no significant changes in the placebo group. Conclusion: Supplementation with 50,000 IU vitamin D for 8 weeks compared to placebo can improve inadequate levels of vitamin D and glycemic indicators in vitamin D insufficient or deficient type 2 diabetic patients.