بررسي ارتباط ارزش گذاري به بدن با اميدواري در بيماران مبتلا به سرطان پستان بعد از ماستكتومي

Correlation Between body esteem and hope in patients with breast cancer after mastectomy

زمينه و هدف: ماستكتومی در مبتلايان به سرطان پستان می تواند با كاهش كنترل بر بدن سبب ايجاد ارزش گذاری به بدن منفی در شخص گردد. از سوی ديگر در حوادث تنيدگی زای زندگی اميدواری نقش به سزايی ايفا می كند؛ لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط ارزش گذاری به بدن با اميدواری در بيماران مبتلا به سرطان پستان بعد از ماستكتومی انجام شده است. روش بررسی: در مطالعه توصيفی تحليلی، 100 بيمار مبتلا به سرطان پستان از بيمارستان سيدالشهداء اصفهان بعد از ماستكتومی به روش نمونه گيری در دسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ارزش گذاری به بدن و پرسشنامه اميد هرث بود كه به وسيله آن ها ارزش گذاری به بدن و اميدواری بيماران تعيين و ارتباط آن ها با يكديگر تعيين شد. يافته ها: با توجه به ميانگين كلی نمره ارزش گذاری به بدن (91/14±46/36)، بيماران ارزش گذاری به بدن پايينی داشتند. اكثريت بيماران (49%) از نظر اميدواری در سطح متوسط قرار داشتند و فقط 24 درصد آن ها اميدواری در سطح بالا را نشان دادند. با توجه به نتايج ضريب همبستگی اسپيرمن بين ارزش گذاری به بدن و اميدواری ارتباط مثبت معنی داری وجود داشت (583/0rs=؛ 001/0P<). نتيجه گيری: از آنجايی كه بر اساس يافته های پژوهش تأثير ماستكتومی بر ارزش گذاری به بدن و اميدواری غير قابل انكار بود پرستاران می توانند با شناسايی گروه های پر خطر از نظر ميزان ارزش گذاری به بدن و اميدواری پيوسته نيازهای حياتی بيماران پيرامون اين موضوع را در نظر گرفته و با تدوين برنامه های آموزشی برای اين گروه از افراد، با مشاوره و تغيير در رفتار آن ها نسبت به بدن جديد خود در فرآيند پيشگيری از مشكلات ناشی از سلامت روان گام بردارند.

Background and aims: Mastectomy in patients with breast cancer can cause negative body esteems by reducing control on the body. On the other hand, hope plays a significant role in stressful life events. This study was aimed to assess correlation between body esteem and hope in patients with breast cancer after mastectomy. Methods: This study was a descriptive-analytic research. 100 patients with breast cancer after mastectomy were selected in Seyed Alshohada Hospital of Isfahan by convenience sampling. Questionnaires of Body esteem and Herth hope was used to collect data, and investigate body esteem and hope in patients. Results: According to total score of body esteem and the overall average score (36.46±14.91), patients had low body esteem. Most patients (49%) showed moderate hope, and only 24% had high hope. In this study, according to the results of the Spearman correlation coefficient, there was a significant positive relationship between body esteem and hope (P<0.001, r=0.583). Conclusions: Based on the findings of the study, the effect of mastectomy to the body esteem and hope was undeniable. Nurses can consider the vital needs of patients in this topic by identifying high risk groups in terms of body esteem and continuous hope. They can propose educational programs for this group to prevent difficulties of due to mental health by advice and attitude change towards her new body.