اثر آتورواستاتين بر سلول‌هاي هرمي ناحيه CA1 هيپوكامپ رت نر به دنبال ايسكمي- ريپرفيوژن

مقدمه: يكي از حساس‌ترين بخش‌هاي مغز در برابر ايسكمي و هيپوكسي، ناحيه CA1 هيپوكامپ مي‌باشد. آتورواستاتين با دارا بودن خاصيت آنتي‌اكسيداني با حذف راديكال‌هاي آزاد و تركيب‌هاي ناشي از آسيب سلولي از وارد شدن آسيب به سلول‌هاي سالم و مرگ سلولي پيش‌گيري مي‌كند. هدف: بررسي اثر نوروپروتكتي و آتورواستاتين بر سلول‌هاي ناحيه CA1 هيپوكامپ رت نر مواد و روش‌ها: اين مطالعه تجربي بر روي 24 سر رت نر بالغ نژاد ويستار به وزن 300-250 گرم انجام شد. جانوران به چهار گروه شاهد، ايسكيمي، حامل(vehicle) و درمان تقسيم شدند. براي ايجاد الگوي ايسكمي- ريپرفيوژن، شريان كاروتيد مشترك دو سمت به مدت 20 دقيقه بسته شد. اولين دوز تزريق داروي آتورواستاتين (mg/kg10) در گروه درمان، 6 ساعت پس از ايسكمي- ريپرفيوژن و سپس 24، 48 و 72 ساعت بعد داخل صفاقي انجام شد. چهار روز بعد از ايسكمي، از مغز موش‌ها مقاطع بافتي تهيه شد و سپس اين مقاطع به روش نيسل رنگ‌آميزي شد. پس از رنگ‌آميزي تعداد سلول‌هاي سالم در ناحيه CA1 هيپوكامپ شمرده و نتايج با آزمون One way ANOVA و Tukey تجزيه و تحليل شد(سطح معني‌داري كمتر از 05/0 در نظر گرفته شد). نتايج: در اين مطالعه تعداد سلول‌هاي هرمي ناحيه CA1هيپوكامپ در گروه درمان(دريافت كننده mg/kg10 داروي آتورواستاتين) نسبت به گروه شاهد تفاوت معني‌دار نداشت در حالي كه تعداد سلول‌هاي هرمي سالم در گروه‌هاي ايسكمي و حامل در مقايسه با گروه شاهد به‌طور معني‌دار كاهش يافته بود. و تفاوت معني‌دار آماري با گروه شاهد ديده شد 05/0 p < نتيجه‌گيري: آتورواستاتين mg/kg10 به دنبال ايسكمي- ريپرفيوژن فراگير گذرا، شدت ضايعه و مرگ‌و‌مير سلولي در ناحيه CA1 هيپوكامپ رت‌هاي نر بالغ را كاهش مي‌دهد.