بررسي اثرkiss peptin13 ، بر حافظه فضايي در موش‌هاي صحرايي دچار آلزايمر ناشي از استرپتوزوتوسين(STZ)

مقدمه: الگوسازي آلزايمر انسان براي دست‌يابي به راهبردهاي درماني اهميت زيادي دارد. بررسي‌هاي پيشين نشان داده كه كيس پپتين(kiss peptin)، نوروپپتيد جديد توان كاهش پلاك‌هاي آميلوييدي را دارد. تاكنون مطالعه بر روي كارايي اين نوروپپتيد بر‌ حافظه و يادگيري وابسته به هيپوكمپ انجام نشده است. هدف: بررسي اثر احتمالي نوروپپتيد كيس پپتين-13(kp13) بر تخريب حافظه ناشي از استرپتوزوسين (STZ) بود. مواد و روش‌ها: 32 سرموش صحرايي نر نژاد ويستار به وزن 20±200 گرم كه به صورت تصادفي به 4 گروه شامل: كنترل، استرپتوزوتوسين(STZ)، كيس پپتين+ STZ و سالين+ STZ تقسيم شدند. براي القاي آلزايمر، STZبا دوزmg/kg 3، دو بار و به فاصله 24 ساعت به صورت انفوزيون داخل بطن‌هاي جانبي مغز(ICV) در مدت 3 دقيقه تزريق شد و پس از 14 روز براي اطمينان از ويراني حافظه جانداران مورد يادگيري و سنجش حافظه فضايي در ماز آبي موريس قرار گرفتند. پس از اطمينان از القاي مدل آلزايمر آزمايش درمان با كيس‌پپتين بر گروه‌هاي جديد پيش از تزريق استرپتوزوسين صورت گرفت. بدين‌منظور، kp13 با دوزµg2 قبل از STZ، به‌صورت ICV تزريق و بعد از 14 روز در حيوانات با ماز آبي موريس آزمون سنجش حافظه و يادگيري انجام شد. نتايج: STZ دو هفته پس از تزريق موجب تاخير معني‌دار در زمان يافتن سكوي پنهان در روند اكتساب و يادگيري و نيز كاهش مدت سپري شده در منطقه دلخواه شد (05/0 p < ). از طرفي تزريق kp13قبل از STZسبب كاهش معني‌دار در زمان يافتن سكوي پنهان و نيز افزايش مدت سپري شده در منطقه هدف مي‌شد(3p < ) نتيجه‌گيري: اختلال در روند يادگيري و حافظه ايجاد شده با تزريق داخل بطني STZرا مي‌توان با پيش‌درمانيKP13 پيشگيري كرد. KP13 مي‌تواند با سازوكارهاي ناشناخته از روند تخريب حافظه ناشي از استرپتوزوسين پيشگيري كند.