رابطه بين كاربرد تصميم گيري گروهي و تعهد سازماني

هدف: هدف كلي تحقيق تعين رابطه بين كاربرد تصميم گيري گروهي و تعهد سازماني دبيران مدارس متوسطه شهرستان آستارا بوده است. روش: روش پژوهش، همبستگي و جامعه آماري آن شامل دبيران مدارس متوسطه شهرستان آستارا به تعداد 214 نفر بوده است. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 140 نفر است كه به روش تصادفي طبقه اي از جامعه آماري انتخاب شد. ابزار اندازه گيري پرسشنامه استاندارد و محقق ساخته بوده است. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از شاخص هاي آمار توصيفي (نظير ميانگين، واريانس و انحراف استاندارد)، و از آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون، آزمونF و آزمون T ورگوسيون چند متغيره) براي آزمون فرضيه هاي پژوهش استفاده شده است. نتايج: پس از تجزيه و تحليل داده ها نتايج زير به دست آمد: بين متغيرهاي جمعيت شناختي دبيران (سطح تحصيلات، سابقه، سن) با ميزان استفاده از تصميم گيري گروهي رابطه معني داري وجود ندارد. بين متغيرهاي جمعيت شناختي دبيران (سابقه كار و سن) با ميزان تعهد سازماني آنان رابطه معني داري وجود ندارد، بين سطح تحصيلات دبيران و ميزان تعهد سازماني آنان رابطه وجود دارد. از نتايج ديگر اين تحقيق اين است كه: بين تصميم گيري گروهي و ابعاد تعهد سازماني رابطه معني داري وجود دارد.