تسويل نفس از ديدگاه آيات و روايات

نفس اماره به عنوان وسوسه گر دروني با تسويل مي تواند سبب شقاوت انسان گردد. خداوند نيز در برابر آن دو حجت و راهنما براي انسان قرار داده، يكي حجت باطن كه عقل و فطرت است و ديگري انبيا ، ايمه، اوليا و علما در بيرون كه موجب شكوفايي عقل شده و انسان را به سرچشمه سعادت مي رساند. نفس به عنوان دشمن داخلي انسان همواره علاقه مند به مشتهيات و دلبستگي به دنيا دارد و براي رسيدن به اين هدف خود همواره معاند عقل بوده و مي كوشد تا حرف خود را به كرسي بنشاند؛ به اين منظور نفس نيز همانند شيطان در پي آنست تا زشتي ها را زيبا جلوه،و لذت هاي كاذب را واقعي بنماياند تا انسان را به ارتكاب آن ها ترغيب كند؛ در اين ميان نزاعي ميان عقل و نفس در مي گيردكه همان جهاد اكبر است و عقلي در اين نبرد پيروز خواهد شد كه دستورات قرآن را محور كارهاي خود قرار داده، تزكيه نفس كرده و از اين طرق خود را تقويت نمايد.