خانواده ، تربيت ديني و امنيت اجتماعي

در تربيت اخلاقي ، تربيت ديني از جايگاه رفيع برخوردار است . تربيت عبارت است از : « فراهم آوردن زمينه ها و عوامل به فعليت رساندن يا شكوفا ساختن استعدادهاي شخص در جهت رشد و تكامل اختياري او به سوي هدفهاي مطلوب» . دين عبارت است از « مجموعه عقايد , اخلاق , قوانين و مقرراتي كه براي اداره امور جامعه انساني و پرورش آنها بكار گرفته مي شود» . تربيت ديني , « مجموعه دگرگوني هايي است كه در فكر و عقيده فرد , به منظور ايجاد نوعي خاص از عمل و رفتار ؛ كه متكي بر ضوابط مذهب باشد , انجام مي گيرد». در سايه اين دگرگوني ها , اخلاق , عادات , آداب و رفتار و روابط فردي و اجتماعي شخص ؛ صورت مذهبي و ديني به خود مي گيرد . يكي از زمينه هاي وقوع اين دگرگوني ها خانواده است ,كودك متاثر از تمام انگيزه هاي خانوادگي است و رفتار او از اين محيط تاثير مي پذيرد . والدين به عنوان الگوهاي اصلي زندگي كودك ؛ احساسات , علايق , ويژگي هاي اخلاقي و شخصيتي و حتي منطق قضاوتي و ارزشي خود را به او منتقل مي كنند و كودك اين معيارها را دروني مي كند . امروزه رذايل اخلاقي , دامن انسان بي ايمان را آلوده كرده است رذايلي مانند: ميگساري , شهوتراني , كودك آزاري , به قصد لذات جنسي و تزلزل كانون خانواده و نظاير آن , در اغلب مناطق جهان معيار خوبي و بدي امور , لذت گرايي و سودگرايي مادي است . تمام اين مشكلات و بحران ها ناشي از آن است كه آدمي , حقيقت انساني خود را نشناخته است و تكيه گاه و نقطه آرامش خود , يعني خداوند را از دست داده است . در تربيت ديني , ايمان و عشق به خدا , مبنا و انگيزه ارزش هاي الهي و عمل به دستورهاي الهي مي گردد . در نتيجه , فضايل اخلاقي جاي رذايل و اعمال بلهوسانه را مي گيرد و بحران هاي اخلاقي و تربيتي از ميان برمي خيزد . آغوش گرم پدران و دامن پرمهر مادران مي تواند اين وظيفه سنگين را به عهده بگيرد . والدين وظيفه دارند كه محيط مناسبي را براي فرزند خويش به وجودآورند تا عقايد فطري او تدريجا ظهور و بروز نمايند و تكامل يابند . خلاصه اينكه اساس و شالوده دينداري و بي ديني كودك در محيط خانه پي ريزي مي شود.