نقد مكتب برنامه ريزي استراتژيك بر اساس مباني انسان شناختي

مديران روشي ابداع كردند كه براي كجايي و چرايي حركت موسسه خود در آينده تصميم گيري كنند و اين روش را برنامه ريزي استراتژيك نام نهادند. اين مكتب مانند همه مكاتب علوم انساني بر پيش فرض هاي انسان شناختي بنا نهاده شده است و تنها يك كار تحليلي مي تواند اين پيش فرضها را روشن كند. در برنامه ريزي استراتژيك سه پيش فرض اصلي شناسايي شد كه به نظر مي رسد نگاه ويژه اين مكتب و واضعان آن را به انسان نشان مي دهد. اين سه پيش فرض اصلي تفكر اثبات گرايي، انتخاب عقلايي و نوعي سكولاريسم علمي را در بر مي گيرد، كه به نظر مي رسد در تار و پود مفاهيم مكتب نهفته است. اين مقاله سعي در پر رنگ كردن اين مفاهيم و نقد آنها از ديدگاه انسان شناختي خواهد داشت.