مديريت بر حافظه هاي سازماني و بانك هاي اطلاعاتي

Managing organizational memories and data banks

امروزه سازمان هاي پيشرو و پيشتاز براي بهبود عملكردشان، در حال گذار از دوران ذخيره سازي دانش فردي كاركنان به سوي دوران نگهداري دانش براي منافع سازماني هستند، زيرا سازمان ها به دانش توليد شده و موجود در سازمان به عنوان يك سرمايه اصلي مينگرند و سعي در جمع آوري و نگهداشت اين دانش دارند. لذا بهره گيري از فناوري و ايجاد حافظه اي واحد بدون محدوديت فيزيكي و زماني و نيز اجتناب از اشتباهات گذشته تنها از طريق مديريت، محقق مي شود و سازمانهاي دانشگر نيز بر اين پايه شكل مي گيرند. به طور كلي حافظه سازماني، تنها وسيله و ابزار جمع آوري و نگهداري دانش نيست بلكه وسيله اي براي به اشتراك گذاشتن دانش نيز محسوب مي شود. حال در اين مقاله ضمن بيان ويژگي هاي حافظه سازماني و ضرورت و لزوم توجه به الزامات آن در چرخه فعاليت پليس آگاهي، توانمندسازي كاركنان و توسعه منابع كارآگاهي برمبناي دانش به مثابه اساسي ترين سرمايه سازمان و راه چاره اي براي ادامه حيات سازمان ها، مواجه نشدن آنها با مرحله افول و يا برون رفت از آن بررسي مي شود.

Today, the pioneer organizations are experiencing a transition, for performance improvement, from personal knowledge storage to knowledge keeping for the benefit of their organization because; all organizations consider knowledge as an asset and try to keep it. Therefore, appropriate management is the only key to exploiting technology and making a uniform memory without limitation. In general, organizational memory is not the only tool for knowledge gathering but for sharing this knowledge. In this article, the characteristics of organizational memory in the cycles of police activity and the development of their job based on knowledge will be investigated and finally a solution for continuing the life of organizations will be presented