مقايسه اثربخشي درمان شناختي مبتني بر حضورذهن و درمان فراشناختي در دانشجويان با نشانه‌هاي افسردگي، باورهاي فراشناختي مثبت و منفي درباره نشخوار فكري و اجتناب تجربه‌اي

A comparison of the Effectiveness of Mindfulness based cognitive therapy and Metacognitive therapy on depressive symptoms,positive and negative beliefs about rumination and experiential avoidance in s

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي شناخت‌ درماني مبتني بر حضور ذهن و درمان فراشناختي در دانشجويان با نشانه‌هاي افسردگي، باورهاي فراشناختي مثبت و منفي درباره نشخوارفكري و اجتناب تجربه‌اي بود. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون بود. به اين منظور با استفاده از فراخوان، از دانشجويان براي شركت در جلسات گروه درماني دعوت شد. 28 نفر از افراد با نشانه‌هاي افسردگي طبق نمره برش پرسشنامه افسردگي بك (28-10 ) انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه شناخت-درماني مبتني بر حضورذهن 15 نفر و درمان فراشناختي 13 نفر قرار گرفتند. پرسشنامه افسردگي بك(بك و همكاران)، مقياس باورهاي فراشناختي مثبت درباره نشخوار فكري(پاپاجورجيو و ولز)‌، مقياس باورهاي فراشناختي منفي درباره نشخوار فكري(پاپاجورجيو‌، ولز و منيا) و پرسشنامه پذيرش و عمل- نسخه دوم(بوند و همكاران) قبل و بعد از درمان اجرا شدند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كواريانس يك راهه تك متغيره استفاده شد. يافته‌ها نشان داد‌ كه درمان فراشناختي نسبت به شناخت درماني مبتني بر حضورذهن تاثير بيشتري در كاهش باورهاي مثبت (05/0 > P) و منفي (05/0 > P) فراشناختي درباره نشخوار فكري دارد. همچنين شناخت‌درماني مبتني بر حضورذهن اثربخشي بيشتري در كاهش اجتناب و افزايش پذيرش داشت (01/0P < ). به اين ترتيب يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان‌دهنده اثربخشي بيشتر درمان فراشناختي براي باورهاي مثبت و منفي فراشناختي درباره نشخوار فكري و اثربخشي بيشترشناخت‌درماني مبتني بر حضورذهن براي افزايش انعطاف‌پذيري روان‌شناختي هستند. اميد است پژوهش‌هاي آينده مكانيزم‌هاي اثربخشي دو درمان مذكور را روشن‌تر كنند.

The purpose of the present study was a comparison of the Effectiveness of Mindfulness based cognitive therapy and Metacognitive therapy on depressive symptoms, positive and negative beliefs about rumination and experiential avoidance. Quasi-experimental method with pre-test - post-test was used. To achieve this goal, the students were invited to attend group therapy sessions.28 individuals with depressive symptoms were selected according to BDI cut off point (10-28) and were randomly divided in to two groups: mindfulness based cognitive therapy (15) and metacognitive therapy (13). Beck depression inventory (beck), positive beliefs about rumination (papageorgiou &wells),negative beliefs about rumination scale (papageorgiou ,wells & mina) and acceptance and action questionnaire (bond, et. al) were administered pre-treatment and post-treatment to all subjects. ANCOVA was used to analyze data. The results indicated that metacognitive therapy was more effective than mindfulness based cognitive therapy in decreasing positive (p < 0/05) and negative (p < 0/05) metacognitive beliefs about rumination and mindfulness based cognitive therapy was more effective in decreasing avoidance and increasing acceptance (p < 0/01).So the presents findings indicated thatmetacognitive therapy was more useful for decreasing positive and negative metacognitive beliefs about rumination and mindfulness based cognitive therapy was more efficient therapy in increasing psychological flexibility. It is hoped that future research will elucidate the mechanisms of effectiveness of this two main therapies.