بررسي رابطه شادكامي با جهت‌گيري مذهبي و شخصيت

Study the happiness relationship with religious orientation and personality

در اين پژوهش به‌منظور شناخت پيشايند‌‌هايي كه با شادكامي پيوند نزديكي دارد، جهت‌گيري مذهبي و شخصيت بررسي شد. نوع پژوهش توصيفي- تحليلي و روش همبستگي بود، براي بررسي رابطه شادكامي با جهت‌گيري مذهبي و ساختار شخصيت در دانشجويان، 324 دانشجوي مقطع كارشناسي از ميان دانشجويان پيام نور شمال استان فارس با روش تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي سنجش شخصيت، جهت‌گيري مذهبي و شادكامي به‌ترتيب از پرسشنامه فرم كوتاه الگوي پنج عاملي كاستا و مك كرا، مقياس جهت‌گيري مذهبي بهرامي احسان و پرسشنامه شادكامي آكسفورد آرجيل و لو استفاده شد. نتايج همبستگي و تحليل رگرسيون نشان داد كه بين شادكامي و مولّفه‌‌‌هاي مقياس جهت‌گيري مذهبي همبستگي مثبت وجود دارد و مولّفه‌‌‌هاي مذهب‌گرايي و ارزنده‌سازي مذهبي بيش از ساير مولّفه‌ها قادر به تبيين شادكامي دانشجويان است. در ضمن مولّفه‌‌‌هاي كامجويي و سازمان‌نايافتگي مذهبي با شادكامي همبستگي منفي دارند. همچنين شادكامي با برون‌گرايي، وظيفه‌شناسي و پذيرندگي نسبت به تجربه همبستگي مثبت و با روان‌رنجورخويي رابطه منفي دارد.

The main purpose of this research was to study the relationship between religious orientation and personality with happiness. For this purpose 324 college students were selected through random stratified sampling. Bahramiʹs religion scale was applied for religious orientation and NEO-FFI-60 questionnaire was used to measure personality and Oxford happinessʹs questionnaire was used to measure happiness of college students. Result of correlation and regression showed that 1) there was a positive correlation between the components of religious orientation and happiness and there was a negative correlation between gratification and disorganization with happiness and there was a positive correlation between happiness with conscientiousness, extroversion and openness to experience and there was a negative correlation with happiness neuroticisms.