بررسي تاثيرآموزه هاي ديني درايجاد محبت دربين دانش آموزان دوره متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير آموزه هاي ديني درايجاد محبت دانش آموزان متوسطه ناحيه 2 اصفهان صورت گرفته است . روش پژوهش به كار گرفته شده توصيفي – پيمايشي و جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان متوسطه ناحيه اصفهان 2درسال تحصيلي 93-92 تشكيل داده اند، كه به روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي تعداد300 نفر به عنوان جامعه آماري انتخاب شدندكه ازاين تعداد220 نفربه عنوان نمونه مورد بررسي قرارگرفته است . ابزار اندازه گيري يك پرسشنامه محقق ساخته با محوريت سنجش وبررسي ميزان استفاده از آموزه هاي ديني و رابطه آن با ايجادمحبت با ضريب آلفا كرونباخ (95%) بوده كه طي يك فرايند علمي، با نظر متخصصين طراحي و نهايي گرديد كه روايي واعتبار آن به صورت علمي رسيدگي شد.در اين تحقيق از چهار روش مشاهده ،پرسش نامه ، مراجعه به كتابخانه ومطالعه وبررسي سايت هاي معتبر علمي در مراحل مختلف استفاده شد. سپس پرسشنامه تهيه شده در بين نمونه مورد پژوهش توزيع گرديد.براي تحليل داده ها از آمارتوصيفي واستنباطي استفاده گرديد. نتايج نشان ميدهد كه بين ميزان استفاده ازآموزه هاي ديني و ايجادمحبت رابطه معناداري وجود دارد: استفاده ازآموزه هاي ديني به دليل جذابيت هايي كه براي دانش آموزان ايجادمي كند؛مي تواند باعث ايجاد محبت گردد. مقاله حاضر به ارايه مطالب تحولات ناشي ازآموزه هاي ديني درايجادمحبت ؛ برقراري رابطه صميمانه ،اخلاق نيك وبيان عواطف واحساسات قلبي توسط دانش آموزان به نتيجه گيري وپيشنهاد مي پردازد .