نقش دينداري در پيش بيني پرخاشگري و ناسازگاريهاي رواني

هدف اين تحقيق بررسي نقش دينداري در پيشبيني ناسازگاريهاي رواني و پرخاشگري بود. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بوده و تعداد 012 نفر از دانشجويان دانشگاههاي علوم پزشكي تهران، ايران و شهيد بهشتي با روش در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامههاي تحقيق را پاسخ دادند، براي سنجش دينداري از مقياس دينداري خداياري فرد و همكاران ) 1830 ( و براي سنجش ميزان پرخاشگري از مقياس پرخاشگري باس و پري ) 1330 ( استفاده شد، همچنين براي سنجش ناسازگاري هاي رواني از مقياس چهار بعدي ناسازگاري رواني )سلامت عمومي( گلدبرگ ) 1390 ( كه يكي از ابرازهاي غربالگري پركاربرد ميباشد استفاده شد. نتايج تحقيق حاضر نشان داد بين دينداري و افسردگي، اضطراب، كاركرد منفي اجتماعي، علايم جسماني و همچنين مولفههاي پرخاشگري رابطه منفي معنادار وجود دارد. همچنين يافته ها نشان داد از بين مولفه هاي دينداري، مولفه عواطف ديني قادر به پيش بيني سلامت روان و سطح پرخاشگري افراد ميباشد. نتايج حاكي از آن است كه افرادي كه از سطح دينداري بالاتري برخوردار هستند، آسيب رواني و پرخاشگري كمتري دارند. بنابراين والدين، آموزگاران، مشاوران و روان درمانگران، در خانواده، مدرسه و دانشگاه و همچنين در فرايند مشاوره و روان درماني، ميتوانند با تاكيد بر دستورات و آموزه هاي ديني، و با رشد عقايد، عواطف و رفتارهاي ديني مراجعان و ديگر افراد، راهكارها و نتايج مثمر ثمري را در بهبود سلامت روان و ايجاد رفتارهاي سالم ارايه نمايند.