اثربخشي آموزش نوروفيدبك بر عملكرد خواندن و آگاهي واج شناختي در دانش آ موزان نارساخوان

نارساخواني تحولي به عنوان يك آسيب اختصاصي در توانايي خواندن، علي رغم هوش طبيعي و فرصت هاي آموزشي كافي در نظر گرفته مي شود و يكي از شايع ترين اختلالات دوران كودكي است. با پيشرفت اخير مطالعات علوم اعصاب و با توجه به اينكه اين اختلال يك اختلال عصبي رشدي محسوب مي شود براي بهبود افراد مبتلا به اين اختلاف، درمان هاي مبتني بر نوروفيدبك مطرح شده است، و هدف اين مطالعه بررسي اثربخشي آموزش نوروفيدبك بر عملكرد خواندن و آگاهي واج شناختي در كودكان نارساخوان بود. پژوهش حاضر از نوع طرح تك آزمودني با خط پايه چندگانه انجام شد. مراحل چندگانه پيش از مداخله بر شش دانش آموز مقطع ابتدايي(سوم و چهارم) نارساخوان در 3 مجموعه دو نفره صورت گرفت كه طي آن خط -پايه متغيرهاي وابسته اندازه گيري شد و سپس مرحله مداخله (20 جلسه آموزش نوروفيدبك) به اجرا درآمد. در جريان مداخله اندازه گيري مكرر متغيرهاي وابسته و نهايتاً ارزيابي به منظور پيگيري صورت گرفت. براي جمع آوري داده ها از آزمون هاي خواندن ميكاييلي (1384) و آگاهي واج شناختي دستجردي (1382)، و از اندازه اثر (dكوهن) نيز براي بررسي معناداري باليني تغييرات استفاده شد. نتايج بهبودي قابل ملاحظه اي در آگاهي واج شناختي با اندازه اثر بالايي در تمام آزمودني ها نشان داد، هم چنين عملكرد خواندن نيز با اندازه اثر نسبتاً خوبي در تك تك آزمودني ها بهبودي نشان داد. مبتني بر نتايج مي توان بيان داشت كه آموزش نوروفيدبك بر آگاهي و عملكرد خواندن واج شناختي در دانش آ موزان نارساخوان مي تواند موثر باشد.