بررسي موارد مسموميت با ويتامين D در كودكان

STUDYING VITAMIN D INTOXICATION IN CHILDREN

پيش‌زمينه و هدف: مصرف دوزهاي بالاي ويتامين D با عوارض مهمي ازجمله كلسيفيكاسيون بافت‌هاي نرم، نفروكلسينوزيس، عوارض عصبي و در موارد شديد مرگ همراه است. هدف اين مطالعه بررسي موارد مسموميت با ويتامين D در كودكان مراجعه‌كننده به بيمارستان كودكان تبريز هست. مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي و مقطعي مدارك پزشكي تمام كودكان مبتلا به مسموميت با ويتامين D كه طي سال‌هاي 1390 – 1378 به بيمارستان كودكان تبريز مراجعه نموده بودند ازنظر مشخصات دموگرافيك، علايم باليني، آزمايشگاهي، درمان‌هاي انجام‌شده و سرانجام بيماري موردبررسي قرار گرفت. يافته‌ها: در طي 12 سال 20 كودك (14 پسر و 6 دختر) با تشخيص هيپرويتامينوز D با سن متوسط 4/6 ± 2/17 ماه (28- 9 ماه) موردبررسي قرار گرفتند. تظاهرات باليني بيماران به ترتيب فراواني شامل بي‌اشتهايي (85درصد)، استفراغ (80درصد)، كاهش وزن (70درصد)، دهيدراتاسيون (55درصد)، يبوست (45درصد) و پرنوشي (40درصد) بود. در بدو مراجعه ميزان متوسط سطح سرمي كلسيم توتال mg/dl 7/3 ± 5/13، فسفر mg/dl 4/1 ± 3/6، 25- هيدروكسي ويتامين D ng/ml 6/87 ± 7/191 و پاراتورمون ng/ml 8/8 ± 14 بود. در سونوگرافي كليه‌ها در 10 بيمار (50درصد) نفروكلسينوز مدولري مشاهده گرديد. اقدامات درماني شامل هيدراتاسيون با سرم سالين نرمال در تمام بيماران، تجويز فورزمايد در 16 بيمار (80درصد)، تجويز پردنيزولون در 15 بيمار (75درصد) و استفاده از پاميدرونيت در 3 بيمار (15درصد) بود. در پي گيري پس از ترخيص كه به مدت 5/5-1 سال انجام شد در هيچ‌يك از بيماران عود علايم باليني و آزمايشگاهي ديده نشد ولي نفروكلسينوز در هر ده مورد پابرجا مانده بود. نتيجه‌گيري: تجويز دوزهاي بالاي ويتامين D بدون اطلاع از سطح سرمي آن و بدون بررسي معيارهاي ريكتز مي‌تواند موجب بروز مسموميت با ويتامين D گردد كه تاخير در تشخيص و طول كشيدن بيماري با بروز عوارض حاد و درازمدت همراه خواهد بود.

Background & Aims: Ingesting high amounts of vitamin D results in soft tissue calcification, nephrocalciosis, neurologic complications and even death in severe cases. The aim of this study was to evaluate vitamin D intoxication in children who referred to childrenʹs Hospital of Tabriz/Iran. Materials & Methods: The medical documents of all children admitted in Childrenʹs Hospital of Tabriz with diagnosis of Vitamin D intoxication from 2000 to 2012 were studied, retrospectively. The variables were demographic characteristics, clinical and laboratory findings and outcome of patients. Results: During 12 years, 20 patients (14 boys, 6 girls) with diagnosis of hypervitaminosis D with a mean age of 17.2±6.4 months (9-28 months) were evaluated. The most common symptoms were: anorexia (85%), vomiting (80%), weight loss (70%), dehydration (55%), constipation (45%) and polydipsia (40%). The mean serum level of total calcium was 13.5±3.7 mg/dl (12-17 mg/dl). The mean level of phosphor, 25(OH) D and parathormone were 6.3±1.4 mg/dl, 191.7±87.6 ng/ml and 14±8.8 ng/ml respectively. Ten patients (50%) had medullary nephrocalcinosis in renal sonography. Treatment modalities were: hydration with normal saline in all patients, frusemide in 16(80%), prednisolon in 15 (75%) and pamidronate in 3 (15%) patients. All patients were followed for 1-5.5 years. In the follow-up period recurrence of clinical symptoms and hypercalcemia was not seen in any patient. However nephrocalcinosis was persistent in the last follow up visit in all ten cases. Conclusion: Administration of high doses of vitamin D without considering its serum level and without considering the criteria of rickets may result in vitamin D intoxication. Late diagnosis of intoxication causes acute and long term complications.