بررسي اثر عصاره آبي و آبي‌الكلي دانه زيره سياه (Bunium persicum) بر ميزان ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس جداشده موش سوري نر

EFFECTS OF AQUEOUS AND HYDRO-ALCOHOLIC EXTRACTS OF BUNIUM PERSICUM SEED ON INSULIN SECRETION FROM MALE MOUSE-ISOLATED LANGERHANS ISLETS

پيش‌زمينه و هدف: با توجه به استفاده از زيره سياه در طب سنتي براي درمان ديابت، در اين مطالعه اثر عصاره دانه زيره سياه بر ميزان ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس جداشده موش سوري نر بررسي شد. مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربي حاضر موش‌هاي نر بالغ، نژاد NMARI (25-20 گرم) خريداري شد. جزايرلانگرهانس به روش هضم توسط كلاژناز جداسازي گرديد. محيط‌هاي كشت جزاير جداسازي شده به 18 گروه: گلوكز mM8/2 و 7/16، عصاره‌هاي آبي و آبي‌الكلي دانه زيره سياه (mg/ml05/0،1/0 و 1) و گليبورايد (?M1 و 10) تقسيم شد. سپس هر غلظت از عصاره‌ها و گليبورايد به‌طور جداگانه بر جزاير اثر داده شدند. ترشح انسولين از جزاير در يك سيستم انكوباسيون ارزيابي و مقدار انسولين ترشح‌شده توسط روش ايمونوراديومتريك IRMAمورد اندازه‌گيري قرار گرفت. يافته‌ها: ميزان ترشح انسولين در غلظت‌هاي mg/ml05/0 و 1/0 از عصاره دانه زيره سياه، در محيط‌هاي كشت حاوي گلوكزmM8/2و7/16، در مقايسه با گروه‌هاي گلوكز mM8/2و7/16 به‌تنهايي به‌طور معني‌داري افزايش يافت. غلظت mg/ml05/0 عصاره آبي در محيط كشت حاوي گلوكزmM8/2و7/16 منجر به افزايش ترشح انسولين در مقايسه با غلظت‌هاي مختلف عصاره آبي‌الكلي گرديد. همچنين داروي گليبورايد?M10 بيشترين اثر را در افزايش ترشح انسولين از جزاير جداسازي شده نسبت به گروه‌هاي گلوكزmM8/2و7/16از خود نشان داد (001/0p < ). بحث و نتيجه‌گيري: درمجموع نتايج نشان داد، عصاره دانه زيره سياه در غلظت‌هاي پايين قادر به افزايش ترشح انسولين بوده و اين اثر همانند تاثير داروي گليبورايدµM1 در محيط غلظت mM8/2 گلوكز و گليبورايد µM10 در محيط غلظت mM7/16 گلوكز هست. بنابراين چنين پيشنهاد مي‌شود كه يكي از مكانيسم‌هاي كاهنده قند خون زيره سياه از طريق اثر بر جزاير لانگرهانس و تحريك ترشح انسولين هست.

Background & Aims: As B. persicum is used in treatment of diabetes, we aimed to study the effect of B. persicum seeds extract on level of insulin secretion from isolated islets of langerhans in male mouse. Materials & Methods: In this experimental study, adult male mice (NMARI) weighting 20-25g were purchased. Islets of langerhans were isolated by collagenase digestion method and were divided into 18 groups: (glucose2.8mM and 16.7mM), aqueous and hydro-alcoholic extracts of B. persicum seeds (0.05, 0.1, 1mg/ml) and glyburide (1, 10?M). Each concentration of extracts and glyburide applied separately on isolated islets. Insulin secretion from isolated islets was evaluated by a static incubation system, and insulin secretion amount was measured by IRMA method. Results: Amount of insulin secretion in 0.05, 0.1mg/ml concentrations of B. persicum seed extracts in mediums containing glucose2.8 mM and 16.7 mM increased significantly in comparison with glucose2.8 mM and 16.7 mM groups. 0.05mg/ml of aqueous extract in mediums containing glucose 2.8 mM and 16.7 mM increased insulin secretion when compared to various concentrations of hydro-alcoholic extracts. also among all groups, glyburide10?M showed most effective in increasing insulin secretion from isolated islets in comparison with glucose2.8mM and 16.7mM groups (p < 0.001). Conclusion: Overall, the results showed, seed’s extract of B. persicum in low concentrations was able to increase insulin secretion and this effect is similar to the effect of glyburide1?M on the secretion of this hormone in glucose2.8mM medium as well as glyburide10?M in glucose16.7mM medium. So it’s suggested that one of the B. persicum ablative blood sugar mechanisms is via the effect on langerhans islets and stimulation of insulin secretion.