قدرت نرم آمريكا و ايران

كسب وجهه واعتبار بين المللي ونفوذ در افكار عمومي جهانيان يا به تعبير برخي انديشمندان دست‌يابي به قدرت نَرم به موازات وحتي فراتر از كسب همين نتيجه در سطح ملي از جمله اهداف مهم ودر عين حال تصريح نشده ديپلماسي كشورها در ارتباطات فيمابين است. اين مهم به تناسب موقعيت وجايگاه وامكانات وفرصت‌هاي هر كشور در عرصه بين الملل به شيوه‌هاي مختلف واز مجاري وكانال‌هاي متعدد، تعقيب مي‌شود. دفاع از ارزش‌هاي مقبول همگاني، صدور اقلام و مصنوعات فرهنگي ومادي با كيفيت، اتخاذ مواضع منطقي وظاهرپسند، تحرك جدي در عرصه‌هاي ديپلماتيك، مشاركت فعّال در اقدامات بين المللي، ميزباني نشست‌ها و مسابقات بين المللي، اعطاي كمك‌هاي بشردوستانه، جذب گردشگر، تبليغات برون مرزي و... بخشي از سياست‌هاي رايج وتجربه شده‌اي است كه معمولاً هر كشور به فراخور حال، در جهت نيل به اين مقصود از آن بهره مي‌گيرد. در اين نوشتار، سياست‌هاي اجرايي دو كشور ايران وامريكا در منطقه خاورميانه، در راستاي تامين اين مهم به اجمال مورد بررسي قرار گرفته است.