اثربخشي بازي درمانگري والديني بركاهش نشانه‌هاي اختلال‌هاي بروني‌سازي‌ در كودكان

The Effectiveness of Filial Therapy in Reducing Externalizing Problems in Children

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي بازي درمانگري والدين در كاهش نشانه‌هاي اختلال‌هاي بروني‌سازي در كودكان دبستاني بود. ابتدا 300 كودك (150 دختر و 150 پسر) 7 تا 8 ساله با استفاده از فهرست رفتاري كودك آشنباخ (آشنباخ و رسكورلا، 2001) مورد آزمون قرار گرفتند و از بين كساني كه نمره بالايي در اين آزمون كسب كردند، 15 كودك (هفت دختر ، هشت پسر) به شيوه تصادفي چند مرحله‌اي به عنوان نمونه اصلي پژوهش انتخاب شدند. مادران ‌اين كودكان در هشت جلسه درمان گروهي سه ساعته شركت كردند. مادران در پايان جلسه‌هاي دوم، چهارم، ششم و هشتم، بار ديگر فهرست رفتاري كودك و پيش از آغاز و در پايان دوره، پرسشنامه خوداثربخشي (دومكا، 1996) و تنيدگي والدين (آبيدين، 1983) را تكميل كردند. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل اندازه‌گيري‌هاي مكرر بهره گرفته شد. يافته‌ها نشان دادند بازي درمانگري والديني موجب كاهش رفتارهاي بروني‌سازي‌ كودكان و ناديده گرفتن قوانين شد. اما تاثير معناداري بر كاهش رفتارهاي پرخاشگرانه نداشت. ‌اين روش همچنين موجب كاهش تنيدگي والدين و افزايش خوداثربخشي آنها شد. در نتيجه مي‌توان بازي‌درمانگري والديني را روش موثري در كاهش مشكلات بروني‌سازي كودكان در نظر گرفت كه در زماني كوتاه از شدت مشكلات كودك مي‌كاهد و بر تنيدگي و خوداثربخشي والدين موثر است.

The aim of this study was to investigate the effectiveness of filial therapy on decreasing the symptoms of externalizing disorders in primary school children. Fifteen children (7 girls, 8 boys) ages between seven and eight years old who obtained the highest scores in the Child Behavior Checklist (CBCL; Achenbach & Rescorla, 2001) were selected from 300 primary school children using multistage random sampling. The children’s mothers completed the Parental Stress Index (PSI; Abidin, 1983) and the Parental Self-Agency Measure (PSA; Dumka, 1996). The mothers received 8 filial therapy sessions in eight weeks. The mothers completed the CBCL after the second, forth, sixth, and eight sessions. At the end of the therapy sessions, the mothers completed the PSI and the PSA again. The results of repeated measure analysis indicated that the filial therapy decreased significantly he scores of the externalizing disorder and the breaking rules but had no significant effect on decreasing the aggressive behaviors scores. Therefore, our results showed that the filial therapy was an effective therapy for decreasing the PSI and increasing the PSA. The findings suggested that the filial therapy may be a suitable approach for reducing children externalizing problems in short time and have effects on parental stress and self-efficacy.