حقوق اقليت‌ها در حكومت نبوي

The rights of minorities in religious government

يكي از اهداف بزرگ انبياي الهي و به ويژه پيامبر گرامي اسلام 9 احقاق حق و برپايي عدالت بوده است. اسلام در راستاي‌كرامت انساني و عدالت اجتماعي براي تمامي افراد، اعم از مسلمان و غير مسلمان، حقوقي قايل است. اين حقوق به طور متقابل در ارتباطات افراد با يكديگر و با حكومت جاري است. سيره پيامبر به ويژه در مدينه و با تشكيل حكومت نشان دهنده آن است كه حتي در صورت غلبه بر دشمن و پيروي اكثريت جامعه از ايشان، باز هم حقوق اقليت غير مسلمان را به رسميت شناخته و به پيروان خويش با تاكيد و جديت رعايت حقوق اقليت را توصيه مي‌كردند و تاريخ نشان مي‌دهد كه گروه‌هاي اقليت آزادانه در جامعه زندگي كرده و نه تنها بر پذيرش دين جديد الزام نمي‌شدند كه گاه مباحثات اعتقادي نيز در حضور مسلمانان با پيامبر داشته و با انگيزه به چالش كشيدن پيامبر با ايشان احتجاج مي‌كردند. در اين مقاله برآنيم تا پس از بررسي مباني و اصول رفتاري پيامبر در حكومت، به ويژه اصولي كه در ارتباط با حقوق اقليت‌ها در عرصه‌هاي مختلف است، به بررسي حقوق اقليت‌ها در آن عرصه‌ها بپردازيم. بديهي است كه رفتار فردي ايشان با افراد و گروه‌ها نيز به عنوان حاكم كشور اسلامي مي‌تواند در اين امر از اهميت خاصي برخوردار باشد.

One of the goals of the divine prophets, specifically the Prophet of Islam, was the realization of people’s rights and justice. Due to man’s natural virtues and social justice, Islam considers some rights for all individuals, Muslims and non-Muslims. These rights are related to relationships among individuals and government. The establishment of a government by the Prophet in Medina shows that even if he defeated the enemy and the majority obeyed him, he recognized the rights of non-Muslim minority and asked his followers to observe their rights, as well. History shows that minorities lived freely in the Islamic society and were not obliged to accept the new religion. Even, sometimes, they performed doctrinal discussions with the Muslims at the presence of the Prophet. In brief, I will outline minority rights in the light of the Prophet’s conducts.