حقوق و تكاليف دولت ها به پيشگيري و جبران آلودگي دريايي ناشي از حملونقل نفتدر پرتو اسناد و آراي بينالمللي

Rights and Duties of Governments to Prevent and Compensate Pollution of the Sea Resulting from the Transportation of Oil: A Study of International Declarations, Conventions and Awards

به دليل ويژگي غالباً غير قابل بازگشت خسارات وارده به محيط زيست دريايي، مراقبت و پيشگيري براي حمايت از محيط زيست، بر اساس اسناد بي نالمللي مربوط ه امري اجباري تلقي ميگردد. در اين راستا، راي مرجع رسيدگيكننده هميشه پرداخت خسارت ويا عدمالنفع نيس ت؛ بلكه ميتواند الزام به اقدامات پيشگيرانه باشد. شرط تحقق مسيوليت مدني در حقوق بينالملل عرفي وجود تقصير است، اما اسناد معتبر بينالمللي نظير كنوانسيون بينالمللي مسيوليت مدني خسارات ناشي از آلودگيهاي نفتي مصوب 1969 و پروتكل اصلاحي آن در سال 1992 ، مسيوليت محض (بدون نياز به تحقق تقصي ر) براي مالك كشتي نفتكش در جبران خسارت ويا عدمالنفع ناشي از آلودگي دريا شناسايي كردهاند، و بهطور كلي، گرايش به سمت شناسايي مسيوليت محض در جبران خسارت بر اثر آلودگي ناشي از حملونقل نفت از طريق درياها است

The damage to the sea environment is often irreversible, therefore, according to relevant declarations and conventions, prevention is considered as an obligation in order to conserve the environment. Therefore, remedy imposed by the court or arbitral tribunal is not always payment of compensation for damage and/or loss of profit; in fact, it can be a requirement to perform preventive measures. According to customary international law, fault is needed for the award of civil liability; however, based on some international conventions such as the International Convention on Civil Liability for Oil Pollution Damage 1969 and its amended protocol 1992, strict liability to pay the compensation for the pollution of the sea is recognized for the owner of the ship. Generally the trend is toward recognizing such liability for damage resulting from pollution of sea due to transportation of oil.