عوامل اثرگذار برعملكرد زنجيره‌ تامين در صنايع پتروشيمي ايران

مديريت زنجيره تامين يكي از اصول اساسي در موفقيت كسب ‌و‌كارها و پويايي در عملكردِ حلقه تداركات، به يك موضوع بااهميت و يك مزيت رقابتي براي تامين‌كنندگان، توليد‌كنندگان و خرده‌فروشان مبدل شده است (پي‌كه، 2009). مرور ادبياتِ پيش‌بين‌هايِ موفقيت در زنجيره‌ي تامين، تمركز بر عوامل كيفي و خلا پژوهشي در زمينه سنجشِ مقداريِ عواملِ موثر بر توان رقابتي در سطوح پشتيباني و تامين را نشان مي‌دهد. بر اين اساس، هدف اصلي پژوهش حاضر شناخت عواملِ كمي و اثرگذار بر عملكرد زنجيره تامين و ارايه راهكارهايي براي بهبودِ عملكرد زنجيره تامين در صنايع پتروشيمي است. به لحاظ روش‌شناسي، پژوهش از نوع پيمايشي و در دسته‌ي تحقيقات كاربردي است. از‌ ديد ساختاري نيز مبتني‌بر الگويِ ارزيابي عملكردِ بهاتناگار و اس‌سوهال (2005) شاملِ ابعادِ سه‌گانه‌يِ مكان‌يابي توليد، عدم‌اطمينان و اقداماتِ ساخت‌و‌توليد و شاخص‌هاي ارزيابي مي‌باشد. داده‌ها، از طريق پرسش‌نامه‌ مبتني بر مدلِ اشاره‌شده در بين كاركنان در ده شركت پتروشيمي خوزستان، جمع‌آوري و حجم نمونه با استفاده از فرمول جامعه محدود كلوين برابر با 71 نفر انتخاب گرديد. جهت پردازش‌هاي آماري داده‌ها نيز از روش‌هايِ آمار توصيفي و استنباطي، در نرم‌افزار آماري علوم اجتماعي استفاده شد. يافته‌هايِ پژوهش نشان مي‌دهد تمامي فرضيه‌ها به‌صورت معني‌دار مورد تاييد قرار گرفته‌اند. درنتيجه مي‌توان اذعان نمود عملكردِ زنجيره تامين در صنعت پتروشيمي تحت تاثير روش‌هاي مكان‌يابي توليد، حدود عدم اطمينان در زنجيره تامين و انواع اقدامات ساخت و توليد قرار دارد.