اقتصاد سياسي تغييرات اقليمي و چالش هاي پيش روي بازيگران اصلي

Political Economy and the Challenges of Climate Change Facing the Main Actors

در تعيين سياست كلان مرتبط با چارچوب ها و راه حل هاي مديريتي و فني در حوزه تغييرات اقليمي، رويكرد اقتصاد سياسي جنبه بنيادي دارد چراكه در مواجه و برخورد با اين مقوله اختلافات عميق ايديولوژيك وجود دارد. در رويكرد جديد اقتصاد سياسي، جهت گيري توسعه همه جانبه و كاهش فقر بصورت پايدار مورد نظر است اگرچه محدوديت در اجرا و توسعه بسياري از پروژه ها را نيز به دنبال داشته است. واقع گرايان تفسير ساده اي از بحث هاي آمريكا و اروپا در خصوص سياست مربوط به تغييرات آب و هوايي دارند و آن را بيشتر يك رقابت و چالش هژمونيك مي دانند و معتقدند كه از ديدگاه آمريكا توسعه چند جانبه امري ضروري نيست، چرا كه مي توان به راحتي با اتخاذ يك تصميم يك جانبه و به شكل قدرتي آن را به سايرين تحميل كرد. اين مقاله بيان مي كند كه اروپا چگونه رهبري خود را در اين زمينه تثبيت كرده در حاليكه آمريكا براي تقويت رهبري خود در اين بخش مي تواند به قدرت خود در تامين نفت خام و نيز حق وتو تمسك جويد. سوال اصلي مقاله حاضر اين است كه آيا ميتوان با ديدگاه صرفاً رياليستي برتري آمريكا را در زمينه رهبري ديپلماسي تغييرات اقليمي توضيح داد؟ ايده نوشتار اين است كه مانور ديپلماتيك اروپا - آمريكا در اين بخش نمي تواند با فشار آمريكا به اروپا تغيير جهت يابد، بلكه بر اساس نگرش ليبراليستي به ويژه نظريه وابستگي متقابل بايد پذيرفت كه اتحاديه اروپا نيز ميتواند از برگ برنده هاي خوبي در خصوص پيشبرد راهبردها و راهكارهاي خود در زمينه تغييرات اقليمي برخوردار باشد.

To be able to identify underlying macroeconomic theory that explains technical and managerial response to climate change, a political-economic approach is fundamental because there are deep ideological differences facing this subject. An approach to the development and a sustainable poverty reduction is desired in a new political economic attitude. It has however, been followed by limitations in its implementation and development of many projects. The American-European realistic expression regarding challenges of climate change is naive as they consider them to be more competitive and hegemonic of nature.The U.S Believes that multilateral development is not essential and yet, it is the U.S who has the ability to make a unilateral decision and also the power to impose such on others.The paper acknowledges how Europe plays the lead in mitigating climate change whilst the US efforts are invested in strengthening its lead in crude oil supply and simultaneously its power to veto climate related decisions made by others.The main question this paper tries to address is, if the rigid realistic view would be able to explain U.S. diplomatic leadership in the field of climate change? The underlying thought behind this paper is that the EU-US diplomatic manoeuvre in this controversy cannot be redirected by US pressure on Europe. Our argument is based on liberal attitude and particularly the interdependence theory, and it is more likely that the Europeans will reserve their superior advantages in terms of strategies and solutions to mitigate climate change