ديپلماسي عمومي در سياست خارجي عربستان

Public Diplomacy in Saudi Arabia’s Foreign Policy

ديپلماسي عمومي از جديدترين روش‌هاي سنت كهن روابط ديپلماتيك است كه سعي دارد افكار نخبگان و عموم مردم جامعه هدف را در جهت منافع ملي كشور به كار گيرنده آن تحت تاثير قرار دهد. در منطقه آسياي جنوب غربي، عربستان سعودي از مهم ترين كشورهايي است كه براي سياست‌گذاري و تاثير‌گذاري بر اذهان عمومي از ديپلماسي عمومي استفاده مي‌كند. هدف پژوهش حاضر بررسي چگونگي استفاده عربستان از ابزار ديپلماسي عمومي براي دست يافتن به اهداف سياست خارجي خود است. از اين پژوهش در چارچوب نظريه سازه‌انگاري و با استفاده از روش توصيفي تحليلي اين نتيجه حاصل مي‌شود كه عربستان سعودي براي رسيدن به اهدافش در سياست خارجي با استفاده از ابزارهاي ديپلماسي عمومي خود مانند حج،‌ وجود حرمين شريفين، مدارس مذهبي و دانشگاه‌ها، رسانه‌هاي تصويري، كه العربيه مهم‌ترين آن‌هاست، و همچنين سازمان‌هاي اجتماعي و حكومتي مانند سازمان رابط‌ العالم‌ الاسلامي و سازمان بين‌المللي امداد اسلامي سعي داشته تا خود را به جايگاه رهبري جهان عرب و جهان اسلام برساند و در چندين حوزه جغرافيايي در اين زمينه موفق شده است.

Public Diplomacy is used by Modern States to influence public opinion as well as the elites to ensure their national interests. In Southwest Asia, Saudi Arabia broadly uses public diplomacy in its policy making and to influence and shape public opinion in this regards. This paper tries to answer this question: How does Saudi Arabia use public diplomacy to fulfill its foreign policy goals and objectives? In fact, Riyadh proclaiming itself as Custodian of the Two Holy Mosques, takes advantage of the Hajj, religious schools, mass media including “Al-Arabia”, social and non-governmental institutions and organizations such as Muslim World League (Rabita al-Alam al-Islamic) and International Islamic Relief Organization (IIRO) as public diplomacy tools to confirm and consolidate its status as the leader of the Arab and Muslim world. This culture and identity based Saudi’s policy which has been responsive in some geographical zones is justified through constructivism theory in this papers.