فاصله اقتصادي و رشد منطقه اي در ايران

Economic Distance and Regional Economic Growth in Iran

یكی از محورهای برنامه­های توسعه اقتصادی در ایران، گرایش از برنامه­ریزی بخشی به سمت برنامه­ریزی منطقه­ای است و هدف این گرایش، تخصیص منابع و فعالیت­ها به هر نقطه بر مبنای استعدادها و ویژگی­های خاص آن منطقه و كاهش شكاف رشد اقتصادی بین مناطق مختلف است.      در این خصوص، شناسایی عوامل مؤثر بر رشد اقتصادی منطقه، یكی از مواردی است كه می­تواند به برنامه­ریزان اقتصادی و منطقه­ای در تنظیم برنامه­های توسعه اقتصادی كمك كند. یكی از متغیرهای اثرگذار بر رشد منطقه­ای، فاصله اقتصادی است.      فاصله اقتصادی اشاره به سهولت و سختی انتقال كالاها، خدمات، نیروی­كار، سرمایه، اطلاعات و ایده بین مناطق دارد. این متغیر از طریق تأثیر بر استقرار بنگاه­ها و سرریزهای دانش و اندازه بازار بالقوه بر رشد اقتصاد منطقه مؤثر است. مقاله حاضر، با هدف تحلیل تأثیر متغیر فاصله اقتصادی بر رشد منطقه ای در ایران انجام یافته است. در بخش اول مقاله، مبانی نظری تأثیر متغیر فاصله افتصادی بر رشد منطقه ای ارائه شده و سپس با استفاده از آمار 28 استان ایران طی دوره 1379 تا 1388 و با استفاده از تكنیك داده­های تابلویی پویا، تأثیر این متغیر بر رشد منطقه­ای در ایران مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق، بیان كننده اثر منفی فاصله اقتصادی بر رشد منطقه­ای در ایران است.  

The economic distance refers to the ease or difficulty for goods, services, labor, capital, information, and ideas to traverse space. This variable affects the regional economic growth through influencing location of firms, knowledge spillover and market size. This paper examines the effects of economic distance on regional economic growth by using Dynamic Panel Data model for 28 provinces of Iran over the period 2000-2009. The results show that economic distance has negative effect on regional economic growth.